Er is al veel gezegd en geschreven over ChatGPT. Veel van wat over ChatGPT geschreven werd, is wellicht door ChatGPT zelf geschreven. Moeten we het er hier weer over hebben? Ja, dat moet. Want teksten zijn de corebusiness van een bibliotheek. In een vroegere column stelde ik ooit dat een bibliotheek binnenwandelen, voelt alsof je de grot van Ali Baba betreedt. Het unieke gevoel van ongebreidelde rijkdom, zomaar voor het grabbelen. Met ChatGPT heb ik dat gevoel ook. Dat is spannend en verontrustend tegelijkertijd. Een mooie tekst brouwen, of het nu een roman is of een column voor in META, is toch een soort ambacht. Nu is er een algoritme dat mijn ambacht wegkaapt en daar voel ik me ongemakkelijk bij.

Het is op dit moment niet zo dat iedereen een ronkende tekst uit ChatGPT gepuurd krijgt. Het is zelfs best moeilijk om de juiste opdracht in te geven, opdat het algoritme met de tekst komt die je min of meer in je hoofd hebt. Er bestaan ondertussen vast goede instructies om zo’n perfecte prompt te bedenken en uiteindelijk is die ChatGPT ook gewoon maar een programma waar je een beetje mee moet leren werken. Ik zocht even op of er al een boek is over ChatGPT. Zo ouderwets ben ik dan weer wel. Dat boek blijkt nog niet te bestaan. Maar wacht, misschien kan ik dan aan ChatGPT vragen om dat boek te schrijven? Zo modern ben ik dan weer wel. Volgende vraag: wil ik wel een boek lezen dat niet door een vlijtige mensenhand geschreven is? Misschien wel één keer omdat het een nieuwigheid is, maar uiteindelijk zal een boek dat door een menselijke auteur op het toetsenbord ingetokkeld is altijd mijn voorkeur genieten. Teksten brengen ideeën over. Sommige vind ik goed, sommige vind ik slecht. Maar hoe dan ook wil ik die ideeën aangeleverd krijgen van een mens van vlees en bloed en niet van een algoritme

Ik zag de eerste artificiële roman nog niet binnenkomen in onze bibliotheek, maar ik verwacht niet dat het nog lang zal duren. Misschien zit die roman wel al in de collectie, maar weten we het niet? Heeft een of andere uitgeverij onder een goed klinkend pseudoniem een artificiële roman in haar fonds gesmokkeld. De onzekerheid! Die laatste thriller van Deon Meyer kwam me toch een beetje gekunsteld over. Ik twijfel tegenwoordig over elke tekst en als jij die twijfel nog niet deelt, dan nu wel: wie schreef deze column? Mens of machine?