Langs welke (om)wegen ben je in de BAD-sector beland?

Toen ik als jongere naar de bibliotheek van Waregem ging, zag ik daar soms een dame rondleidingen geven, en toen wist ik al: dat wil ik later ook doen. Na mijn studie taal- en letterkunde volgde ik eerst de initiatie en later informatie- en bibliotheekwetenschap (IBW). Ondertussen was ik aan het werk in de KU Leuven Bibliotheken. Na een omweg van drie jaar op de Belgische ambassade in Kigali (Rwanda) keerde ik terug naar de bibliotheeksector in België.

Waar werk je nu? En wat houdt jouw baan in?

Sinds 2006 ben ik bibliothecaris in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen (KMSKA). Het doel van de bibliotheek is het faciliteren van het kunsthistorisch onderzoek op de museumcollecties en hun kunstenaars. Als museumbibliothecaris ben je een allrounder. Mijn takenpakket behelst het beleid van de bibliotheek in de museumcontext, de selectie van informatie en coördinatie van de gang van de materialen, publiekswerking, en aspecten als budgetbeheer en het coachen van mijn collega’s.

Wat was je motivatie om lid van het Overleg Kunstbibliotheken Vlaanderen (OKBV) te worden?

Bij mijn start in het KMSKA wilde ik weten hoe het eraan toeging in andere museumbibliotheken en hoe ik kon leren van mijn collega-bibliothecarissen. Daarom begon ik te helpen bij het organiseren van de jaarlijkse OKBV-studiedag. Dat is tegelijkertijd bijleren en anderen laten bijleren. Als bestuurslid bij het OKBV was ik ook een aantal jaar lid van de redactie van de Bibliotheek- & Archiefgids, nadien META. Nog later maakte ik deel uit van de werkgroep Informatie aan Zee. Dat is over het muurtje kijken in het kwadraat, en in de toekomst. Jaar na jaar merk je dat je ook zelf meer kunt bijdragen aan het debat, zoals bij de rondetafelgesprekken met het OKBV. De laatste jaren was ik minder actief bij het OKBV en de VVBAD door de voorbereiding op de heropening van het KMSKA.

Welk thema ligt je nauw aan het hart?

De zorg voor erfgoed, voor schoonheid met inhoud. Het voortbestaan van kunsten museumbibliotheken.

Wat haal je er voor jezelf uit, zowel persoonlijk als professioneel?

Ik haal mijn energie uit het leren over hoe de wereld in elkaar zit en het opdoen van nieuwe inzichten. Dat kan door lezen, opleiding en ervaring, maar ook door buiten de eigen werking in het ruimere vakgebied actief te zijn.

Wat heb je al kunnen verwezenlijken?

Door de jaren heen heb ik aan heel veel activiteiten van het OKBV meegewerkt, en ze soms zelf getrokken of georganiseerd. In 2012 heb ik binnen het OKBV een werkgroep opgericht waarmee we een datamodel voor de beschrijving van veilingcatalogi ontwikkeld hebben. Dat is voor een aantal bibliotheken, waaronder de onze, het startschot geweest om onze collecties oude veilingcatalogi te gaan invoeren.

Hoe heb je de BAD-sector zien evolueren?

De grootste evolutie in de BAD-sector is digitalisering in de ruimste betekenis. Hierdoor gaan bibliotheken, archieven en ook musea steeds meer op dezelfde manier werken: het beheer van digitale publicaties verschilt niet veel van dat van een digitaal archief, afbeeldingen van kunstwerken of digitale films. De opdeling archieven-bibliotheken-musea verschuift naar een opdeling tussen de zorg voor analoge objecten en het beheer van digitale objecten, tussen toegankelijkheid van (im)materieel erfgoed en de quasioneindige verspreiding van digitale weergaven.

Wat is je leukste bibliotheekervaring?

De OKBV-studiereis naar New York in 2016 was een geweldige ervaring. Het gaf ook een blik in de toekomst van onze musea (en bibliotheken) met een grotere inbreng van privéfondsen naast de bestaande overheidssubsidies.

Als je één dag lang minister van Cultuur of Wetenschapsbeleid was, wat zou je dan veranderen aan de BAD-sector?

Ik zou alle kunst- en museumbibliotheken en -archieven van Antwerpen, met de afdelingen collectie- en beeldbeheer van de musea, administratief samenvoegen en onder één dak brengen, om onder bevoegdheid van het Departement Economie, Wetenschap en Innovatie (EWI) een kunsthistorisch instituut te vormen. Dat is de enige manier om de werking van al deze kleine en kwetsbare eilandjes te actualiseren. Dan krijgt de grootste kunststad van Vlaanderen ineens ook de onderzoeksfaciliteit voor de kunsten die ze verdient.