Een datakluis voor elke burger
Vorig jaar vond op 14 en 15 oktober Informatie aan Zee plaats. Ikzelf woonde pas in 2019 mijn eerste editie bij, dus ik keek erg uit naar de eerstvolgende. De keynotespreker op donderdag, Ruben Verborgh (UGent), zette een interessant betoog neer over persoonlijke data pods. Een idee dat al langer circuleert, maar nu steeds concreter wordt – bijvoorbeeld met toepassingen in het Vlaams Datanutsbedrijf – en ook zo in het Vlaams regeerakkoord staat. Een datakluis voor elke burger. Voor het zover is, zijn er nog enkele watertjes te doorzwemmen. De verantwoordelijkheid voor privacybescherming komt bij de gebruiker zelf te liggen, voor elke transactie opnieuw, voor elk onderdeel van je data. Van schoenmaat tot medisch dossier.
De overwinning van dat model ten opzichte van het commerciële model van de GAFA-bedrijven (Google, Amazon, Meta (Facebook) en Apple), werd als onvermijdelijk neergezet. Zij zouden aan hun plafond zitten qua datavergaring. Sta me toe te twijfelen over die stelling. Een greep uit enkele recente datavergaringsinitiatieven van de Big Four: Amazon koopt je vingerafdruk voor een bon van tien dollar. Facebook (nu Meta) ontwikkelde een nieuwe VR-bril en is volop bezig zijn metaverse uit te bouwen. Google zet in op financiële technologie (fintech) met een zichtrekening in samenwerking met Citibank. De volgende smartwatch van Apple zou nieuwe sensoren hebben die via je zweet je bloedalcohol- en glucosegehalte kunnen meten. Kortom, deze bedrijven zoeken – en vinden – nog steeds gretig nieuwe bronnen van financiële, medische, biometrische en persoonsgebonden data.
De invloed van corona
Over naar de elephant in the room: de impact van corona op de BDI-sector. Het was even wennen: je Covid Safe Ticket laten scannen en daarna – hop – maskers af. Corona vormde een rode draad door veel verhalen. Logisch ook: als sectoroverschrijdende uitdaging kan dat wel tellen, zo’n globale pandemie die je volledige werking overhoop gooit. Ik hoorde aangrijpende verhalen over bibliothecarissen die bezoekers verloren hadden aan het virus. Bekende gezichten die ze niet meer zullen terugzien. Naast een welkom weerzien met collega’s uit het werkveld, drukten deze ervaringen ons met onze neus op de donkere keerzijde van de afgelopen twee jaar.
Op pad naar vernieuwing
Aandachtig luisterde ik hoe bibliotheken hun dienstverlening omgooiden tijdens corona en besloten om nooit meer terug te gaan naar ‘het oude normaal’. Ik zag nieuwe initiatieven die de geleerde lessen en behaalde successen hanteerden als hefboom voor verandering. Zo ook de KBR-keynote op vrijdag. Een eerlijke, transparante inkijk in onze nationale bibliotheek op haar pad naar vernieuwing.
Zij koppelden hun processen los van hun interne logica en heroriënteerden zich helemaal naar hun gebruiker. Dat klinkt abstract. Goed, enkele concrete voorbeelden: niet langer drie formulieren invullen om een document aan te vragen, niet langer verschillende openingsuren voor elke leeszaal, massaal digitaliseren met nieuw aangekochte boekscanners, een nieuwe website, toegang van thuis uit tot meer elektronische bronnen. Een beloftevol elan dat hopelijk kan leiden tot een opfrissing van het ietwat stoffige imago van KBR. Ze gaan bovendien de dialoog aan met de bredere sector. In het verleden zaten ze eerder op een eiland, eventueel samen met de andere federale wetenschappelijke instellingen. Mooi dat die brug, sinds enkele jaren ook met het Rijksarchief trouwens, gelegd wordt.