“De eerste honderd jaar zit erop”, schreef Jessica Jacobs, huidig coördinator van de VVBAD en hoofdredacteur van ons vakblad, in het laatste editoriaal van META voor de jaarwisseling. “Het avontuur lonkt”, zei toenmalig afscheidnemend coördinator (2007-2018) Bruno Vermeeren in zijn laatste editoriaal over zijn eigen toekomstplannen. “De vinger aan de pols houden, niet op de lauweren rusten”, gaf oud-directeur (1983-2006) Marc Storms ons tot opdracht in het dubbel-editoriaal van het feestnummer voor onze honderdjarige vereniging.

Ik noem deze drie. Want ze vormen de rode draad door mijn bestaan als lid van de VVBAD. Marc was mijn baas toen ik als gewetensbezwaarde op het secretariaat van de vereniging werkte, waar het voor mij in onze sector allemaal begon. Met Bruno stond ik mee op de barricaden voor Blijf van mijn bib!. En Jessica heb ik leren kennen als iemand voor wie elke uitdaging een kans is.

Dat dit driespan en hun medewerkers — gescheiden door het voortschrijden van de jaren, maar met dezelfde (weliswaar aan de noden van de tijd aangepaste) missie voor ogen — slechts konden doen wat ze deden met de steun van een hele trits leden en vrijwilligers, dat staat buiten kijf. Wat zij gemeen hebben, is wat ik in elke professional waardeer: kennis, ervaring, betrokkenheid.

Kennis, ervaring, betrokkenheid. Deze drie. Kennis en ervaring zijn primordiaal voor de uitoefening van onze professie. Maar voor de werking en het voortbestaan van onze beroeps- en belangenvereniging is betrokkenheid een sine qua non. Want vanuit die betrokkenheid delen we kennis en ervaring met elkaar. In vergaderingen en in werkgroepen, in het bestuursorgaan, in secties en in de redactie. En wat we met elkaar delen, is ook wat ons verbindt.

Kennis en ervaring aan het klavier en het papier toevertrouwen. Ook dat is delen. En verbinden. Over de grenzen van tijd en ruimte heen. Dat bewezen de onlangs gedigitaliseerde 59 jaargangen van De Bibliotheekgids, de voorganger van Bibliotheek- & Archiefgids en META. Een ode aan allen die óns voorgingen.

Een blad heeft lezers nodig. Maar ook schrijvers. Die gerust met elkaar haasjeover kunnen spelen. Daarom vind je op de achtercover van het eerste nummer van deze nieuwe jaargang van META een oproep. Een oproep om je kennis en ervaring te delen. Een oproep om iets voor je eigen vakblad te schrijven. Of je nu een beginnend schrijver bent of een ervaren rot, al lang in de sector werkt of nog maar net bent komen kijken.

Scripta manent. Het geschrevene blijft. Of ook: wie schrijft, die blijft (in beeld). Ja, het zijn nogal wat gemeenplaatsen op een rij. Maar als informatieprofessional van stand begrijp je ondertussen wel wat ik bedoel: laten we vooral blijven schrijven. En het geschrevene lezen. In META, het vakblad over én voor onze sector.