Net twee jaar geleden werd het team van de Openbare Bibliotheek Leuven voorgesteld in dit tijdschrift. “We staan op een kruispunt” was toen de koptekst. Intussen namen we al enkele hoofd- en zijwegen, en staan we een stuk verder.

In het volgende nummer van META lees je ons verhaal van de renovatie tot de heropening van de bibliotheek. In deze editie lees je alvast hoe de leescommunity Leuven Leest groeide en opgepikt is in andere steden.

Dat we in 2020 opnieuw op een knooppunt staan als bibliotheek, als sector, als maatschappij is een understatement. Het zijn vreemde tijden … een zinsnede die ik de voorbije maanden vaak gebruikt heb om de mails naar mijn team te beginnen. En nog steeds.

Een tijd van moed, durf, eensgezindheid en enorm veel flexibiliteit. Een tijd van bezorgdheid, onrust en onzekerheid. Onze ontmoetingsplaatsen zijn vaak teruggebracht tot korte doorloop- of zelfs enkel afhaalplaatsen. Naast onze vaste collectie verloopt ook ons cultuur- en actua-aanbod op een andere manier.

Het is vooral een tijd van goede bedoelingen en doorzetten om van onze bibliotheken weer open toegankelijke cultuurhuizen te maken binnen wat mogelijk is. Veel bibliotheken startten snel met een afhaalhaaldienst, om begin juni voorzichtig te heropenen. Onze essentiële dienstverlening vond haar weg.

Dat deze aanpak steeds afgetoetst kon worden bij collega’s of getoetst aan de richtlijnen van sectororganisaties bood een grote meerwaarde. De sectorgids exitstrategie vanuit de VVBAD gaf een goed kader om mee aan de slag te gaan.

De blijvende dynamiek om adviezen actueel te houden, zorgde ervoor dat deze aanpak snel kon wijzigen waar nodig, gebaseerd op degelijke en wetenschappelijke inhoud. Maar ook de lokale afstemming en kruisbestuiving in de regio of de intervisie tussen de centrumsteden was in deze tijd een grote meerwaarde.

Dat versterkt het pleidooi om bibliotheken, of andere info- en kenniscentra, sterk verbonden te houden in formele en informele netwerken. De VVBAD is en blijft hier een belangrijke partner in. Hoe het ook verder zal lopen en zal zijn bij het verschijnen van dit nummer, er wordt in deze tijd geschiedenis geschreven.

Een periode als deze geeft grond voor verhalen, inspiratie voor muziek, poëzie en literatuur, en biedt een bron van informatie om te bewaren. En die verhalen zullen in onze huizen te vinden zijn en verteld worden, en in de archieven van de stad bewaard worden. Deze tijden zijn heel bepalend voor wat nog komt …

“Het zijn tijden die heersten, niet de koningen” – zoals Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili start – vat misschien wel goed samen hoe we hierop zullen terugkijken.

Maar de tijd is nu, en met de ervaring van de voorbije maanden ben ik ervan overtuigd dat we ook de komende maanden onze weg zullen zoeken en vinden om als cultuur- en kennishuizen een belangrijke maatschappelijke en sociale rol te blijven opnemen.