Toen ik zes jaar geleden begon te werken in de Invercargill Public Library (Nieuw-Zeeland),  had ik nooit durven hopen dat onze bibliotheek wereldberoemd zou worden in het bibliotheekveld. Toch staan we nu plaatselijk bekend als de meme-brary. Onze volgers gaan van fervente boekliefhebbers en bibliotheekgebruikers tot plaatselijke bewoners die ons zien als makers van entertainende Facebookberichten en -filmpjes.

Strategie als basis

Ons avontuur startte in 2013. Zoals zoveel bibliotheken besloot onze bibliotheek om een Facebookpagina op te richten om mee te surfen op de hype van de sociale media. Ik erfde een Facebookpagina zonder leider, zonder strategie en zonder plan. Berichten werden op willekeurige momenten online geplaatst en waren meestal onsamenhangend. 

Ik begon klein; ik stelde een driekoppig team samen dat enkele uren per week Facebookberichten creëerde. We vulden onze feed met opgewekte, onderhoudende beelden. Terwijl wij zelfverzekerder werden, werden onze berichten dat ook. Na het eerste jaar begonnen we filmpjes te maken, met gemengde resultaten tot gevolg.

De filmpjes die we maakten, zaten goed ineen, maar ze kregen niet de views die ze volgens ons verdienden. Onze filmpjes plaatsten we toen niet op Facebook zelf, maar wel op andere websites. In onze Facebookberichten plaatsten we vervolgens een link naar die externe sites. Maar de neiging van Facebook om in de feed filmpjes te promoten die wel op Facebook zijn geplaatst, ten nadele van andere posts zoals de onze, beperkte ons bereik.

Toen we dat doorkregen, begonnen we onze filmpjes op Facebook zelf te plaatsen en tegelijkertijd maakten we ze korter en bondiger. Deze veranderingen hadden effect en in 2015 ging onze eerste video viraal.

Dit vijf seconden durende filmpje vormde een parodie op een meme met met de rapper Drake en heette Drake returns his library books. Het zag er cheesy uit, in tegenstelling tot onze meer geregisseerde filmpjes, en de mensen waren er dol op. Het werd besproken in een nationale avondshow Jono and Ben, wat ons voor het eerst van roem liet proeven.

Humor als sleutel tot succes

Dit was het moment dat we beseften dat het niet nodig was om filmpjes te geregisseerd te maken. Sociale media hadden voor een platform gezorgd waar berichten gesmaakt werden als ze entertainend waren.

Daarom mengden we popcultuur en actualiteit met bibliotheekhumor om onszelf en onze diensten te promoten. Mensen begonnen in te zien wat ze van ons konden verwachten en we verzamelden al snel een kleine, maar loyale groep fans die onze berichten deelden en promootten. 

Terwijl onze groep volgers groter werd, breidde ook ons team uit. Uiteindelijk eindigden we met een team bestaande uit mensen met ervaring in fotografie, acteren of regisseren en mensen die sociale media veel gebruikten in hun dagelijkse leven.

We waren nooit echt bezig met marketing. In plaats daarvan focusten we ons op het maken van goede content. We legden ons toe op verhalen vertellen en humor, en dat verkocht zichzelf.

Onze eerste jaren verliepen niet zonder problemen. Soms waren onze ideeën te scherp en bevonden ze zich op het randje van het gepaste. Terugkijkend waren het stomme en beschamende fouten, maar ze waren belangrijk om ons te leren te pauzeren en te evalueren; zo kwamen we ertoe om ons doelpubliek, ons doel en vooral hoe we onze stem zagen, neer te schrijven.

Investeren in succes

Er waren problemen met geld, tijd en uitrusting. De eerste twee jaar maakten we gebruik van ons persoonlijk materiaal, zoals bv. camera’s. Vaak werkten we buiten onze betaalde uren. Gelukkig groeide de steun van de directie toen we meer volgers kregen. Maar het was pas in 2016 dat we echt succes kregen.

We hadden een handvol berichten die viraal gegaan waren, we waren geprezen op bibliotheekconferenties en kregen complimenten van de lokale bevolking over onze Facebookpagina. Maar het was ons Synchronised Shelving-filmpje – dat de Olympische Spelen in Rio vierde – dat wereldwijd de aandacht van mensen trok.

 In één nacht bereikte het filmpje honderdduizenden; we werden vernoemd in The Telegraph, The Huffington Post, en geïnterviewd in het avondnieuws. Dat maakte de weg vrij voor wat ongetwijfeld ons populairste bericht is: Keeping Up with the Librarians.

Om het tienjarig bestaan van Keeping Up with the Kardashians te vieren, besloten we een van hun gekendste foto’s te parodiëren. Het idee was simpel – hoe belachelijk zouden normale bibliotheekmedewerkers eruitzien als ze in die pose stonden?

Om de hilariteit te vergroten, plaatsten we onze modellen op boeken van onze collectie en namen we de foto’s in ons eigen archief. Het nam twee uur in beslag. Twee uur werken leidde tot een miljoen kijkers, twee marketingprijzen en nu ik, die dit artikel schrijf!

Dus waar zijn we nu? Twee jaar later maken we nog steeds Facebookberichten en hebben we nog steeds succes. Maar we kunnen nooit relaxen. Sociale media zijn hard; we moeten altijd uitkijken voor nieuwe trends, we moeten nieuwe ideeën uitproberen en zorgen dat we relevant en entertainend blijven.

Maar wat we geleerd hebben, is dat we nooit mogen stoppen met dingen uit te proberen. Met elke mislukking, hindernis of fout die we maken, worden we beter in wat we doen, en daar draait het tenslotte om.