Op 10 april 2019 overleed Chantal Vancoppenolle. Dit bijzonder droevige nieuws kwam niet onverwacht maar heeft toch indruk gemaakt bij de vele mensen die haar kenden en met haar samenwerkten.
Chantal studeerde geschiedenis aan de KU Leuven en startte haar loopbaan als assistente aan de UFSIA in 1987. In 1993 promoveerde ze in Tilburg op een proefschrift over sociaal ondernemersgedrag in een Zaans familiebedrijf (1930-1957). Het verzoenen van bedrijfslogica met archief zou een rode draad vormen doorheen haar carrière.
In 1993 trad ze in dienst bij het Rijksarchief in Brussel, waar ze zich in de eerste jaren vooral zou onderscheiden als specialiste in de verwerving, ontsluiting en valorisatie van bedrijfs- en economisch gerelateerde archieven. Bij de start van het nieuwe millennium maakte Chantal de overstap naar de provincies. Tijdens haar Oost-Vlaamse periode ontpopte ze zich tot dé projectarchivaris bij uitstek en kon ze haar managementkwaliteiten volop in de praktijk brengen. Vermeldenswaardig zijn onder meer IAVA (Instellingenstudie en Archiefbeheer Vlaamse Administratie), de archiefploegen Financiën, gidsen bedrijfsarchieven, Oost-Vlaamse landboeken, kerkarchieven bisdom Gent, enz. Vanaf 2004 nam ze de leiding van het Rijksarchief te Beveren op zich, sinds 2007 was ze diensthoofd van het Rijksarchief te Gent en afdelingshoofd Oost-Vlaanderen.
Toen ze in 2013 werd aangesteld als operationeel directeur van de Vlaamse Rijksarchieven, zag Chantal in deze pioniersfunctie een uitdaging om haar creatieve en praktijkgerichte aanpak op bredere schaal toe te passen. Haar beleidsplannen heeft ze helaas zelf niet meer in daden kunnen omzetten: sinds 2014 kreeg ze te kampen met ernstige gezondheidsproblemen, die in 2017 leidden tot haar vervroegde uitdiensttreding.
Chantal typeren in slechts enkele woorden doet haar in feite te weinig eer aan. Haar aanpak en persoonlijkheid laten zich goed samenvatten als strenght in numbers. Binnen haar eigen werkomgeving hechtte ze veel belang aan de samenstelling, waardering en inzetbaarheid van alle leden van haar team. Daarbuiten zocht ze partnerships om samen te realiseren wat op economisch en praktisch vlak alleen niet haalbaar was. De aanwezigheid van vrouwen in het beroep en de sector was een topic dat zij een warm hart toedroeg. Tekenend is ook dat ze niet met haar titel of functie te koop liep en steeds zeer benaderbaar was. Voor Chantal deed ieders mening ertoe, ze gaf vertrouwen en legde de lat hoog, zonder daarbij haar verantwoordelijkheden uit de weg te gaan.
