Welk boek ligt er nu op je nachtkastje?

Daar ligt Het bewijs, het tweede boek uit de tweelingtrilogie van de Hongaarse schrijfster Ágota Kristóf te wachten. Een beklijvend verhaal van een jonge tweeling tijdens de oorlog. Het leest als een volwassenensprookje dat je confronteert met de ambiguïteit van goed en kwaad. Een van onze vaste bezoekers tipte het boek. Altijd leuk als het uitwisselen van leestips tweerichtingsverkeer wordt. Het eerste boek, Het dikke schrift, was zeer knap in zijn eenvoud. Ik kijk ernaar uit om het vervolg te lezen. Maar nu ben ik nog bezig in Wat er op het spel staat van historicus Philip Blom. Op het eerste gezicht een boeiende analyse van het probleem van consumentisme en hoe de klimaatopwarming het neoliberale model van economische groei onderuithaalt, waardoor zich een nieuw soort economie en politiek aan onze samenleving opdringt. Een moeilijk thema dat me wel eens bezighoudt.

Welke boeken wil je aan de META-lezers aanraden?

Een van mijn favorieten is Tongkat van Peter Verhelst. Een boek waarin je bij elke lezing opnieuw kunt verdwalen en nieuwe dingen kunt ontdekken. Door de mythische en sprookjesachtige wereld van Verhelst, die bestaat uit een labyrint van verhalen, en zijn unieke zintuiglijke stijl kreeg ik de smaak van het lezen te pakken. Daarnaast vind ik alles van Jeroen Brouwers heerlijk om lezen: van zijn romans tot zijn Kladboeken en Hamerstukken. Ik zou zelfs met plezier zijn boodschappenlijstjes verslinden, haha. Hij beheerst en belichaamt voor mij het schrijverschap tot in de perfectie. Ik herken mezelf vaak in de ik-personages van zijn romans; dat schept een bijzondere band. Of het ermee te maken heeft dat Jeroen en ik op dezelfde dag geboren zijn? Geen idee, maar telkens ik iets van Brouwers lees, kriebelt het om zelf in de pen te kruipen. Bezonken Rood is het eerste boek dat ik van hem las en is nog altijd mijn favoriete Brouwers. Recenter genoot ik dan weer erg van La Superba van Ilja Leonard Pfeijffer en Zuivering van Tom Lanoye.

Wat vertelt jouw boekenkast over jou?

Los van mijn interesses? Moeilijke vraag. Volgens een vriend verklapt ze dat ik een denker ben, die houdt van zelfrelativering en een gezonde dosis humor. Zo vind je tussen een reeks filosofieboeken, naast een verdwaalde Rubik’s cube, ook de Atlas van de imaginaire verklaringen, een handboek Patafysica en heel wat aanverwante auteurs als Queneau, Perec, Calvino, Borges, Sterne, Kousbroek, Krol, Van Boxsel, Jongstra, enzovoort. Boeken die onze menselijke redeneringen en denkwereld op de korrel nemen en doorprikken.

Lees je alle boeken uit of stop je als je een boek niet goed vindt?

Ik leg er wel eens een weg als het mij echt niet kan boeien, maar dat gebeurt niet vaak. Ik veroordeel een boek niet graag na enkele bladzijden en hou wel van wat uitdaging. Soms zijn de boeken waarin je veel energie investeert juist die waaruit je achteraf het meeste plezier en voldoening haalt. Het is als bij sport: ontspanning gaat samen met inspanning.

Wat zijn je leesgewoontes?

Ik lees doorgaans op papier, zelden digitaal. Niet uit principe, maar uit gewoonte. Ik vrees dat ik ook een potlood in de hand heb om mooie of cruciale passages aan te duiden — enkel in mijn eigen boeken natuurlijk, nooit in bibliotheekexemplaren! Het liefst lees ik op een rustige plek buiten: in de tuin, aan het strand, in het park.