Welke boeken liggen er nu op je nachtkastje?
Geprikkeld door de tv-serie die recent op Canvas te zien was, ben ik Het verhaal van de dienstmaagd (The Handmaid’s Tale) van de Canadese schrijfster Margaret Atwood aan het lezen. Het boek, geschreven in een sobere maar indringende stijl, laat me — net als de tv-serie — niet los. Vanfred, de vertelster, is één van de dienstmaagden van de nieuwe Republiek Gilead, ontstaan binnen de grenzen van de voormalige Verenigde Staten nadat een christelijke beweging de macht greep. Atwood schetst een wrang toekomstbeeld, waarbinnen de duistere kanten van macht en politiek in combinatie met de milieuproblematiek tot een onleefbare maatschappij leiden.
Op het werk probeer ik momenteel zoveel mogelijk repressieliteratuur door te nemen. Momenteel inventariseer ik archief van het Militair Gerecht uit de repressieperiode (o.m. dossiers over industriële collaboratie), dus zijn recent verschenen publicaties zoals Was opa een nazi? een must.
Mijn drie kinderen vormen een derde (voor)leesfront. Roald Dahl blijft voor mij (en voor hen!) onovertroffen: De Heksen, Sjakie en de chocoladefabriek, Daantje de wereldkampioen, Joris en de geheimzinnige toverdrank, De GVR, enz. Het is door de leeftijdsverschillen niet altijd evident om een boek te vinden dat hen alle drie kan boeien, maar met deze klassiekers lukt dat altijd.
Welk boek mag er altijd in je nachtkastje blijven liggen?
Een recente favoriet is Wil van Jeroen Olyslaegers. Het verhaal speelt zich af in de Antwerpse wijk waar ik woon, én het houdt inhoudelijk verband met de onderzoeksthema’s waarmee ik bezig ben. Het was lang geleden dat ik een boek zo snel uit had. Ik hou van meeslepende verhalen die helder geschreven zijn én waar vaart in zit.
Welk boek ligt er al een tijdje op je te wachten?
De Medici van Matteo Strukul kreeg ik cadeau voor mijn verjaardag, maar heb ik opgespaard voor mijn reis naar Italië die voor de deur staat. Deze historische roman over de machtigste familie van het vijftiende-eeuwse Italië lijkt me ideaal leesvoer voor in Firenze, of voor in de schaduw van een Chianti-wijngaard.
Welk boek ben je begonnen maar onmiddellijk gestopt?
Billie en de president van Martin Schouten ligt al een hele tijd op mijn nachtkastje, maar ik geraak er niet door. De veelbewogen geschiedenis van Billie Holiday en tenorsaxofonist Lester Young vormt de kern van dit cultboek over jazz, dat me werd aangeraden door mijn man. Het begint in de jaren 1960 met een jongen uit Apeldoorn die de jazz zoekt in Amsterdam. Hij belandt als journalist in de jazzwereld en maakt er zowel Misha Mengelberg als Ben Webster mee. Het boek is een soort trip van herinneringen, interviewflarden, analyses en reportages, en is bijzonder sfeervol geschreven, maar ik vrees dat het te weinig verhalend is voor mij.
Wat zijn je leesgewoontes?
Als pendelaar tussen Antwerpen en Brussel lees ik veel op de trein: vooral vakliteratuur en kranten. En ja, zelfs de krant lees ik nog altijd het liefst op papier! Thuis lukt doorlezen me minder goed, maar dat probeer ik goed te maken door een stapel boeken mee te nemen op vakantie.