"Archiefwerk is mensenwerk"
Hoe ben je in de archiefsector beland?
Als student en onderzoeker aan de vakgroep Geschiedenis van de VUB heb ik een grote liefde ontwikkeld voor archieven. Ik was dan ook erg blij dat ik in 2001 de kans kreeg om te beginnen in het Algemeen Rijksarchief. Daar heb ik o.a. gewerkt op de archieven van de Audiëntie, een belangrijk bestand voor de geschiedenis van de Nederlanden in de 16e eeuw. Tegelijk deed ik het toezicht en de selectie voor twee federale ministeries: dat van Sociale Zaken en Volksgezondheid. In 2007 begon ik te werken in het Rijksarchief Brussel (Anderlecht), waar ik in 2011 doorgroeide tot diensthoofd.
Waar werk je en wat houdt jouw baan in?
Ik leid een regionaal depot van zo’n 22 km, met een klein team. Veel van mijn tijd gaat naar personeel, gebouw, organisatie en logistiek, budget en contacten met klanten en stakeholders. Voor ontsluiting probeer ik projecten op te zetten of binnen te halen, en werk ik samen met collega’s en vrijwilligers. We zetten erg in op het online brengen van onze inventarissen. Soms lukt het me om zelf nog wat te inventariseren, iets wat ik heel graag doe. Ik sta ook in voor het toezicht, de selectie en de coaching van de archieven van alle rechtbanken in Brussel, de negentien gemeenten, de negentien OCMW’s en de zes politiezones.
Met welke thema’s ben je beroepsmatig veel bezig?
Veel (middle-)management en vragen van het publiek. Archieven van rechtbanken, zowel uit het ancien régime als uit de 19e en 20e eeuw spelen een belangrijke rol, net als die van regionale en lokale besturen.
Wat heb je recent kunnen verwezenlijken?
In de voorbije tien jaar hebben we met een klein team ongeveer 600 meter archief van de Raad van Brabant geïnventariseerd (17e- en 18e-eeuwse dossiers), in veertien inventarissen. Met twee collega’s organiseerde ik een internationaal congres over vroegmoderne procesdossiers, waarvan de handelingen uitgegeven werden. Ik ben ook erg trots op het project Justice & Populations dat ik coördineerde voor het Rijksarchief in de voorbije vijf jaar, waarin we meer dan twee km 19e- en 20e-eeuws juridisch archief ontsloten. In 2017 coördineerde ik de verhuis van het Rijksarchief uit het verouderde gebouw in Anderlecht naar het nieuwe gebouw in Vorst. Daar kwam heel veel bij kijken! Het was een stresserende periode, maar gelukkig is alles goed verlopen.
Heb je daarbij obstakels overwonnen?
Sinds een jaar of zes is het structurele probleem de onderfinanciering van onze instelling, en het personeelstekort dat daardoor is ontstaan. Daarom moeten we steeds meer doen met minder mensen. We organiseren het werk zo efficiënt mogelijk, zetten in op ondersteuning van het personeel, en hebben heel wat kunnen realiseren, maar er zijn grenzen aan zo’n aanpak. Archiefwerk is mensenwerk: je hebt goede collega’s nodig, en vooral voldoende mensen om het werk rond te krijgen.
Welke ambities koester je nog?
Ik droom ervan om ooit eens meer inhoudelijk te kunnen werken, met de ontsluiting van archief voor het publiek, en om me minder te moeten bezig houden met management. Voor mijn dienst streef ik naar een verbetering van de ontsluiting van de Brabantse regionale instellingen van het ancien régime (Raad van Brabant, Leenhof, Staten, enz.) en die van de 19e en 20e eeuw (provincie Brabant, Hof van Beroep), en een vergroting van het digitale aanbod. Graag zou ik een gids uitgeven voor het publiek over de archieven van de Brusselse gemeenten en OCMW’s, die momenteel nog vrijwel volledig onbekend zijn, maar waarvan de collecties soms terug gaan tot de Franse tijd.