Hoe ben je in de bibliotheeksector beland?

Het was een bewuste keuze. Na mijn studies maatschappelijk werk startte ik mijn loopbaan in 1978 in een onderzoeksproject aan de Universiteit Gent. Maar op de achtergrond sluimerde een verlangen om ‘iets met boeken’ te gaan doen. Na dat project ben ik opnieuw beginnen studeren, aan de bibliotheekschool in Gent. Tijdens mijn studies kon ik aan de slag bij de Pluralistische Organisatie voor Bibliotheekgebruik in Leuven, destijds een van de erkende lectuurbegeleidingsorganisaties. Vanaf dan ben ik in de bibliotheeksector blijven werken.

Waar werk je nu?

Sinds 2014 werk ik als bibliothecaris in Mu.ZEE in Oostende. Ik ben er verantwoordelijk voor de dagelijkse werking van de museumbibliotheek. Daarvoor werkte ik jarenlang in de gelijke kansensector, bij documentatiecentrum RoSa en vervolgens bij de Fondation des Femmes pour la Méditerranée. Op professioneel vlak was het een uitdaging om in een totaal nieuwe sector terecht te komen, waar ik bovendien mijn passie voor kunst en voor boeken zou kunnen combineren. De uitdaging bleek nog groter dan ik had gedacht. In 2014 had de Mu.ZEEbibliotheek nog geen inhoudelijk ontsluitingssysteem, en evenmin een classificatiesysteem. De catalografie was aan een inhaalmanoeuvre toe en het tijdschriftendepot verkeerde in een staat van wanorde. Al die zaken op de rails krijgen en de bibliotheek professionaliseren was mijn eerste bekommernis.

Met welke thema’s ben je beroepsmatig veel bezig?

De invoer van een classificatiesysteem en de ontsluiting van de collectie met de Art & Architecture Thesaurus krijgen voorrang. Daarnaast ligt de focus vooral op het reorganiseren en toegankelijker maken van de kunstenaarsdossiers en het op punt stellen van een tentoonstellingsarchief.

Hoe ziet een werkdag er voor jou uit?

Een werkdag begint vaak al op de trein, ook al ervaar ik het lezen van vakliteratuur of van kunsttijdschriften niet echt als werk. Eens op kantoor lees en beantwoord ik eerst mijn mails. Daarna kan het werk variëren: vergaderingen bijwonen, bezoekers helpen in de bibliotheek, informatievragen beantwoorden, de vaste vrijwilligers en occasionele stagiairs begeleiden, documenten verzamelen voor een tentoonstelling. Het werk is soms erg versnipperd, maar toch probeer ik bijna elke dag ook een deel catalografie en inhoudelijke ontsluiting van de collectie in te plannen, om de achterstand langzaam maar zeker weg te werken.

Welke ambities koester je?

De professionalisering van de bibliotheek is voor mij nog steeds prioritair. Maar op termijn droom ik van een open, vrij toegankelijke bibliotheek, een ontmoetingsplek die een meerwaarde toevoegt aan het museumbezoek. Verder denk ik aan een soort digitaal zoekplatform, waar naast de eigen publiekscatalogus ook andere (digitale) informatiebronnen toegankelijk zijn. En tot slot zou ik de kunstenaarsboeken uit de collectie meer in de kijker willen zetten, via vitrines of kleine tentoonstellingen. Volg je het internationale vakgebied op? Vooral van internet, maar ook van contacten met collega’s uit andere museumbibliotheken steek ik heel wat op. Het Overleg Kunst Bibliotheken Vlaanderen, waarvan ik bestuurslid ben, hecht veel belang aan het structureel versterken van de contacten met buitenlandse collega’s en organiseert regelmatig bezoeken aan bibliotheken.