Wie had ooit gedacht dat lokale bibliotheekwerking het voorpaginanieuws zou halen van één van onze Vlaamse kranten? Nog nooit waren er zo veel krantenartikels, opinies, tweets en reacties op sociale mediafora over de rol van onze openbare bibliotheken. Zelfs in het zondagochtend-programma De zevende dag mocht de minister van Cultuur zijn visie op openbare bibliotheken toelichten. Emoties, misplaatste nostalgie? Er is jammer genoeg meer aan de hand. Uit een korte analyse van de Vlaamse bibliotheekstatistieken blijkt dat er de voorbije jaren al meer dan 1 op 5 buurtbibliotheken werden gesloten. En de minister sluit niet uit dat er nog bibliotheken gaan sneuvelen. Een bibliotruck of bus? Een alternatief voor de aloude ‘boekerij’ maar zeker geen een volwaardige eigentijdse bibliotheek. Efficiëntie, lokale autonomie, beperkte financiële middelen, ... niets op tegen om in minder economisch sterke tijden de broeksriem aan te halen. Alleen moet er op toezien worden dat er nog een broek is om op te houden. De verplichting om openbare bibliotheken op te richten was destijds geen regel, geen norm om het lokale besturen lastig te maken. Het was de bezorgdheid van een hogere overheid om een basisrecht, het recht op informatie, te beschermen. Immers goed geïnformeerde burgers zijn de beste garantie op sterke gemeenschappen. Taal- en leesbevordering, mediawijs omgaan met de overvloed aan informatie zijn meer dan ooit aan de orde. En net hierin hebben de lokale bibliotheken, met hulp van Vlaanderen en de provinciebesturen de voorbije jaren fors geïnvesteerd. Vlaanderen beschikt immers, dankzij de verplichting om deze basisfunctie in te richten, over een schitterend netwerk van laagdrempelige openbare bibliotheken. Bibliotheken waar professionele bibliotheekmedewerkers burgers dagdagelijks begeleiden in hun zoektocht naar informatie. Waar je als digibeet op weg geholpen wordt om met de vele digitale uitdagingen om te gaan. Een plek waar kinderen zich verliezen in verhalen en de maatschappij op die manier investeert in hun taalontwikkeling en communicatietalent. De bib als jarenlange voorloper in de nu zo hippe deeleconomie. Zetten we dit de komende jaren op de helling? Of durven we als overheid de keuze maken dat we blijven inzetten op het behoud van dit basisrecht en een kwaliteitsvolle openbare bibliotheekdienstverlening als prioriteit naar voor schuiven. Een bibliotheek in elke gemeente met voldoende middelen. Daar gaan we toch gewoon voor: Blijf van mijn bib!