Ik zou graag mijn verontschuldigingen aanbieden aan jou, lezer van deze column. Verontschuldigingen voor het ontbreken van enige spitante of spitsvondige inslag. Het lukt me niet. Telkens wanneer het mijn beurt is om een stukje te schrijven, word ik overvallen door negatieve berichtgeving. Zaken die raken, vaak diep. Daarom wou ik deze keer een positief stukje schrijven. Ik wou vriendschap als metafoor gebruiken voor een relatie met de bibliotheek. Vriendschappen evolueren. Er kunnen slechte raadgevers tussen komen, een relatie, foute/andere keuzes of tijdgebrek. Mijn punt zou geweest zijn dat wat er ook gebeurt met een vriendschap, je in de kern graag blijft zien, welke stommiteiten, ruzies of misverstanden er ook zijn geweest. En toen kwam de mededeling dat gemeenten vanaf 2016 niet langer verplicht zullen zijn om een bibliotheek in stand te houden. Echt het perfecte bericht om een lichte verlamming te veroorzaken bij deze amateur-columnist! Weet je, behalve als amateur-columnist word ik wel eens gevraagd voor een rondetafelgesprek, om deel te nemen aan het bestuur van een organisatie, een artikeltje te schrijven, of een nieuwe vzw op te richten. In andere sectoren zou me waarschijnlijk verweten worden te cumuleren, of zou ik misschien aanzien genieten door al mijn activiteiten. In onze sector is dat allemaal niet zo. Het hoort er simpelweg nu eenmaal bij. Het is doodnormaal om je onbezoldigd in te zetten voor ... Ja, waarvoor eigenlijk? Ik denk dat je dat enkel maar onversneden engagement kunt noemen. En ik ben daar trots op. Maar de uitspraken van minister Gatz kwamen als een mokerslag. Ik heb de voorbije jaren, samen met heel veel mensen creatief gedacht, innovatief gewerkt, meer met minder gedaan, maar telkens met het geloof dat de bibliotheken in de kern van de samenleving staan en daar in de toekomst ook onwrikbaar zullen blijven staan. Natuurlijk is Gatz iemand van het slag dat ook de grootste tegenslag zal uitleggen als een kans, of beter nog, een opportuniteit. De markt zal immers zijn werk wel doen. Waar de vraag bestaat, zal het aanbod wel blijven. De vraag is alleen in welke vorm. Er werd collectief naar adem gehapt. En toch. Wat is een relatie zonder af en toe een stevige storm, of een orkaan in dit geval? In tijden van nood kent men zijn echte vrienden. Er is de oproep tot betogen, een petitie op te zetten, ludieke acties uit te werken … Ik zal er zijn en ik zal me inzetten, omdat ik in de kern graag blijf zien.