Noël Geirnaert is hoofdarchivaris van het Brugse Stadsarchief. Noël is al jarenlang actief in de VVBAD, als bestuurslid van de sectie AHD, als lid van de Raad van Bestuur, en last but not least als lid van de redactie van META , tijdschrift voor bibliotheek & archief. Eerder bewees hij zijn kunnen al bij Bibliotheek- & archiefgids.

Wellicht herinneren veel lezers zich nog de film Lost in Translation uit 2003, van de Amerikaanse cineaste Sophia Coppola. Twee Amerikanen, een jonge vrouw en een man van zeer middelbare leeftijd lopen elkaar tegen het lijf in Tokio, een stad waarop ze geen greep krijgen en waarin ze letterlijk en figuurlijk verloren lopen. In mijn stad lopen veel Japanners rond, meestal in groep en deskundig rondgeleid door eigen gidsen. Een enkeling maakt zich wel eens los uit de groep en gaat alleen door de stad zwerven. Zo iemand raakt dan ook ‘Lost in Translation’. Enkele weken geleden, op een zomerse ochtend, meldde een Japanse meneer zich aan bij de receptie van het Brugse Stadsarchief. Eigenlijk hebben wij wel wat ervaring met Japanse onderzoekers. In Japan bestaat belangstelling voor de Vlaamse en de Brugse geschiedenis, onze bibliotheek bezit een aantal studies in het Japans, gebaseerd op Brugs archiefmateriaal en geschreven door Japanse historici die ons archief hebben bezocht. We maakten ook al kennis met Japanse tv-ploegen. De man die zich aan onze balie aanmeldde kon echter geen duidelijke onderzoeksvraag formuleren: het moest gaan over de Brugse stadswallen, maar voor de historische kaarten op onze website had hij geen belangstelling, hij wou “oliginal documents”, geen “maps”. Toen bleek dat hij de Japanse literatuur over de Brugse geschiedenis helemaal niet kende en zeker ook niets afwist van al bestaande bronnentoegangen, ging onze alerte baliemedewerkster op Google op zoek naar de naam van de man, zoals hij die in hoofdletters in het aanwezigheidsregister en op zijn inschrijvingsfiche had genoteerd. En wat bleek? De beroemdste Japanse stripfiguur, zeg maar de Japanse Kiekeboe, zat in onze leeszaal! Kiekeboe werd de rest van de ochtend met rust gelaten in onze leeszaal maar hij werd wel nauwlettend in het oog gehouden. De man bladerde wat in de boeken die hij had gekregen, maar hij vroeg geen “oliginal documents” meer aan. Tegen de middag verliet hij stilletjes ons gebouw. Wou hij ons verschalken met oneerlijke bedoelingen? Verveelde hij zich in onze stad en was hij wat balorig tegenover volgens hem al te nieuwsgierige baliemedewerkers? Of was hij ‘Lost in Translation’? We zullen het nooit weten.