Het essay van Bruno Vermeeren verder in deze META begint met een anekdote: “Bijna honderd jaar geleden kwamen in Gent een dertigtal mensen samen om rond een gemeenschappelijk belang een nieuwe vereniging op te richten.” Het gaat, uiteraard, over de oprichting van de VVBAD of toen de Vlaamsche Vereeniging van Bibliothecarissen en Bibliotheekbeambten. Al vanaf de start was vakbekwaamheid primordiaal. Ook Relinde Raeymaekers haalt herinneringen op aan de vereniging. Als directeur van de toenmalige Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek was ze een actief bestuurslid: eerst binnen de sectie Openbare Bibliotheken als secretaris en vervolgens sectievoorzitter. Later ook binnen de redactieraad van Bibliotheek- & archiefgids en de Raad van Bestuur. Voor haar waren de VVBAD-vergaderingen steeds een belangrijk moment toen er nog maar weinig informatie-uitwisseling mogelijk was. De toenemende professionalisering van het vak vanaf het Bibliotheekdecreet van 1978, de vakbekwaamheid waarvan eerder sprake, maakt zo’n verenigingsengagement niet meer zo onvoorwaardelijk: de overleg- en ontmoetingsmomenten die ooit zo schaars waren zijn er nu bij de vleet. Ondanks de drukke agenda’s was toch iedereen talrijk aanwezig op Informatie aan Zee, waar professionaliteit en vakbekwaamheid centraal staan. Helaas lijkt die professionalisering voor de buitenwereld niet zo zichtbaar. Dat wordt nog maar eens duidelijk in het verhaal van de beroepkwalificatieprofielen dat verder in dit nummer verteld wordt. Het edele beroep van informatieprofessional heeft zijn imago tegen. Maar wij weten beter, we hebben hier dan ook al verschillende keren het pleit voor gebroken. En dat blijven we doen. Volgend jaar neemt de VVBAD dan ook het aanzien van de bibliotheek, archief- en documentatiesector alvast onder de loep tijdens Focus op het imago. En we blijven natuurlijk ook inzetten op ontmoetingsmomenten. De oproep van de secties OB, HSB en WDI naar interesse voor themagroepen, waarin van gedachten kan gewisseld worden over werkmethodes en ervaringen, is hier niet vreemd aan. De VVBAD-secties bereiken vaak enkel de leidinggevenden en daar willen we iets aan doen. Voor dat edele beroep.