Eva Simon is al tien jaar docent aan de Bibliotheekschool Gent (Initiatie en Graduaat BDI). In 2010 stond ze aan de wieg van de Vlaamse Bib Web Awards. Eva is al jarenlang actief in de VVBAD. Ze was redactielid van Bibliotheek- & archiefgids en nu van META en de Wegwijzer voor bibliotheken & documentatiecentra.

De mensen willen zoogdieren zien, dus moeten we ze meer zoogdieren geven. Dixit Dries Herpoelaert, directeur van de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde van Antwerpen. Herpoelaert wordt verweten zijn zoo te runnen als een koekjesfabriek. Evengoed hadden de criticasters kunnen zeggen: als een bibliotheek. De gelijkenis tussen dierentuin en bibliotheek is er. Voorziet informatie en ontspanning. Organiseert shows: pythons voederen of e-readers demonstreren. Ontvangt klasgroepen. Laat het publiek participeren: naam bedenken voor babyolifant of meedromen over bibste bib. Beide kampen met dezelfde vraagstukken: toenemende concurrentie van andere attracties, dalende bezoekersaantallen, plaatsgebrek, hoe bedreigde soorten conserveren. E-dieren hoeft de zoo nog niet te vrezen. Al is de derde generatie Furby’s op komst en zullen we ooit zelf onze zoo uit de 3D-printer kunnen toveren. De voorgangers van Herpoelaert waren naar ‘t schijnt te veel met de dieren bezig en te weinig met de mensen. Vroeger moest een zoo aan onderzoek doen en moeilijke dieren fokken. Nu gaat het niet meer om die biodiversiteit, maar om de verwondering bij de bezoekers. Ook de bibliothecaris bestudeert zijn boeken niet meer. Hij ambieert de job niet langer vanuit zijn passie voor de boekerij. Laat staan dat hij nog de tijd kan nemen om een moeilijke en ruime collectie te kweken. De bibliothecaris beslist zelf niet meer wat er in zijn tuin te zien is. Zijn boekdieren worden hokklaar geleverd. Alle energie gaat naar de belevenis van de gebruiker. Herpoelaert ergert zich als hij een opzichter met een lege kruiwagen ziet rondlopen. Ook hier geeft de floorwalkende bibliotheek met haar immer volle boekentrolleys het goede voorbeeld. Verzorgers moeten vanachter hun tralies treden. Aanspreekbaar zijn. Voor de mensen. De zoo kan wel nog wat leren van de vraaggerichte bibliotheek. Momenteel is het geeneens mogelijk een pinguïn te reserveren. De directeur koestert ambitieuze plannen voor zijn Zoo Zonder Inspanning: een groter inkomplein voor het kleine ontmoeten, oninteressante vogels en impopulaire vissen afvoeren, apen en giraffen in een fonkelnieuw verblijf. Kortom, de Sprinters onder de zoogdieren zullen frontaal gepresenteerd staan. Herpoelaert plakt deze woorden op de toekomst van zijn tuin: authentiek en exotisch. Zijn dat nu net niet de twee dwingende bepalingen bij elk bibliotheekinnovatieproject?