Als beroepsvereniging hebben we een oor voor smalltalk. Op het eerste zicht banale gesprekken omvatten vaak relevante info. Praatjes tussendoor houden ons up-to-date of leveren achteraf een relevant idee of aanknopingspunt op. Bijvoorbeeld voor de compositie van een memorandum. Zo houden wij de vinger aan de pols. Het banale is eveneens een interessant studiedomein. Waarom de ene bezoeker zijn jas aanhoudt en een andere hem uitdoet, betekent wel degelijk iets: het verschil tussen gericht zoeken en willen verdwalen. Het banale is ook wetenschap. Zeker nu ook een ontmoetingsfunctie in het kader van gemeenschapsvorming een nieuwe opdracht van de openbare bib is. De stijging van het aantal bezoekers is een feit, de diversiteit onder de bezoekers ook. Wat met het wederzijdse respect en de onderlinge interactie? Hoe je als bib het opendeurbeleid best beheert, bestudeert antropologe Ruth Soenen. Haar impressies vertelde ze in een onbevangen interview met META. Aan smalltalk valt overigens niet te ontkomen. Sociale media zoals Facebook zijn tenslotte manifestaties van het kleine ontmoeten. De vorm is anders maar de inhoud blijft dezelfde. De VVBAD is volop bezig met de samenstelling en de communicatie van het memorandum voor de gemeenteraadsverkiezingen. We maken zo’n memorandum natuurlijk niet voor onszelf maar voor u. Daarom vroegen we via onze website, Facebookpagina, Linkedingroep, Twitter en een oproep op Kenniskantoor om uw input. Er kwamen uiteindelijk maar twee reacties op onze oproep. Als belangenvereniging bleven we teleurgesteld achter. We kunnen ons niet voorstellen dat dit u koud laat of dat u dit niet ‘leuk vindt’. Dat het niet evident is om reacties te krijgen, ondervonden we eerder al: ons voornemen om in META elke keer enkele lezersreacties te publiceren bleek te ambitieus. Maar als je opgemerkt wil worden, moet je van je laten horen. Enkel zo kunnen we een vereniging zijn die telkens de nagel op de kop slaat. En een die interactie bezielt: de VVBAD als gemeenschap en het memorandum als product.