Cultureel-erfgoedinstellingen bewaren steeds
meer digitale informatieobjecten die snel
ontoegankelijk worden als er niet proactief
wordt gehandeld. De ontoegankelijkheid is
mede het gevolg van het in onbruik geraken
van informatiedragers, hardware, besturingssystemen,
applicatiesoftware … Om dit probleem
op te vangen zijn er allerlei conserveringsstrategieën.
Alhoewel het behoud van de
hard- en software op zich geen langetermijnoplossing
biedt, kan het er wel aan bijdragen.