In 2014 werd mij gevraagd om namens de sectie Hogeschoolbibliotheken (HSB) lid te worden van het bestuursorgaan (toen nog de raad van bestuur) van de VVBAD. De grootste drijfveer om toe te stemmen, was de wens om mee te bouwen aan dé beroepsvereniging voor de informatiesector in Vlaanderen en, vanuit mijn eigen achtergrond en expertise, mee te denken over de richting die de vereniging verder uit moest.

Als bestuurslid leer je zo veel bij over de sector, leer je ideeën uitwisselen, kennis delen, samenwerken met mensen in een geest van openheid, en dat telkens met het oog op het welzijn van de hele informatiesector. Jazeker, er werden heel wat minder boeiende onderwerpen besproken tijdens vergaderingen: administratieve beslommeringen, financiële jaarverslagen enzovoort. Zelfs deze onderwerpen gaven echter vaak inzicht in onderliggende problemen of opportuniteiten. De diversiteit in het bestuur was al die jaren enorm verrijkend en liet toe om de blik te verruimen buiten de eigen organisatie of bibliotheek.

Na een aantal jaar leek het dan ook redelijk vanzelfsprekend om door te stromen en het engagement dat er al jaren was, nog een niveau hoger te brengen. Mezelf kandidaat stellen voor het dagelijks bestuur was … een hele stap, maar welk mandaat ging dat zijn? Het werd een weloverwogen keuze voor ondervoorzitter. Vermits mijn kennis en sterke punten niet zozeer bij de administratieve of financiële zaken van een vzw lagen, moest ik kiezen voor voorzitter of ondervoorzitter. Ik werd uiteindelijk ondervoorzitter, vanuit de wens om zoveel mogelijk bij te leren over het reilen en zeilen binnen een beroepsvereniging zoals de VVBAD en rekening houdend met mijn eigen mogelijkheden en de vereiste tijdsinvestering.

Als ondervoorzitter bestaat je taak vooral uit het meedenken, het inbrengen van je eigen expertise en ervaring, en het proberen vinden van nieuwe invalshoeken. Het geweldige (en tegelijk voor een nieuweling in het dagelijks bestuur geruststellende) is de manier waarop alle beslissingen goed voorbereid werden door de coördinator, uitvoerig en collegiaal doorgesproken werden door de andere leden van het dagelijks bestuur en uiteindelijk beslist en gedragen werden in het bestuursorgaan.

Het annus horribilis van de vereniging, 2019, werd tegelijk een heftige leerschool. Plots werd de vereniging geconfronteerd met een daling van ruim 30% van de inkomsten door het wegvallen van de Vlaamse subsidies. Ineens werd de context heel anders en uitermate precair. Het voortbestaan van de vereniging stond dan misschien op zich niet op het spel, maar dat er dringend en drastisch ingegrepen moest worden, was wel duidelijk.

Het dagelijks bestuur en de coördinator werkten toen scenario’s uit om een transformatie- en afslankingsproces op gang te zetten, daarin volledig gesteund door het bestuursorgaan.

En dat dwong tot harde beslissingen, zoals het laten afvloeien van enkele medewerkers die de vereniging al jaren vorm hadden gegeven. Maar deze beslissingen werden gedragen door het hele dagelijks bestuur en de steun die iedereen voor elkaar had, was hartverwarmend.

Nu, aan de andere kant van dat zware jaar en de daaropvolgende coronacrisis, kunnen we als leden van het dagelijks bestuur terugkijken op een heftige periode, maar in de wetenschap dat de vereniging op kan naar de volgende 100 jaar. Daaraan te hebben kunnen meewerken, maakte het allemaal de moeite waard.

Maar zoals regeringen eindig zijn, geldt dat ook voor een dagelijks bestuur. Regelmatig is nieuw bloed nodig, nieuwe leden met nieuwe inzichten, nieuwe ideeën en nieuwe energie.

Twijfel dus niet en ga voor een mandaat in het dagelijks bestuur. Je kijkt over alle muurtjes in de sector heen, werkt met geweldige experten samen en leert zo immens veel van elkaar. Niets kan dat vervangen.
 

Stijn Meersseman

Ondervoorzitter VVBAD