Als hoofdcatalograaf van de British Library (BL) genoot Pat Oddy de reputatie van experte. Ze was actief in verschillende organisaties die te maken hadden met het ontwikkelen van standaarden. Ze schreef haar boek Future Libraries, Future Catalogues in 1996 uit onvrede met twee tendenzen die toen in haar ogen een ernstige bedreiging vormden voor de bibliotheken.
Experten en toekomstvoorspellingen
Dat experten niet altijd goed zijn in het voorspellen van de toekomst weten we sinds het begin van de coronapandemie en van toen het Russische leger aan de grenzen van Oekraïne nog aan het oefenen was voor een inval ... die er volgens vele experten nooit zou komen. In de bibliotheekwereld is het niet anders. Pat Oddy was een gerenommeerd experte, vooral inzake catalografie. Met lede ogen zag ze hoe voor de bezuinigingen op de bibliotheken in Groot-Brittannië argumenten gevonden werden in het enthousiasme over de virtuele bibliotheek, die de fysieke overbodig zou maken. In haar boek spuwt ze voortdurend haar gal over die virtuele bibliotheek. Het is een illusie, een mythe die ons terug zal voeren naar de donkere tijden van voor de boekdrukkunst. De computer is alleen maar een hebbeding en het web is pure chaos. Je kunt geen boek lezen op een scherm. Er zijn trouwens nauwelijks elektronische boeken en die zullen er misschien ook nooit komen, maar we hebben wel veel goede papieren boeken (p. 39). Er waren slechts 27 elektronische tijdschriften in 1991 en in 1993 waren er nog altijd niet meer dan 45, wat helemaal niet opweegt tegen de 48.000 abonnementen in de British Library. De virtuele bibliotheek is iets als de nieuwe kleren van de keizer, maar tegelijkertijd is het een nachtmerrie, want het geeft de overheid nog meer argumenten om te snoeien in budgetten. Bovendien drijft al dat elektronisch gedoe ons in de armen van de commercie: bedrijven hebben zich gegooid op databanken met onder andere tijdschriftartikelen, waarbij ze zich niet bekommeren om enige standaardisatie, zodat we nu een veelheid aan systemen moeten leren om aan informatie te komen.
Standaarden en samenwerken
Standaardisatie was het toverwoord bij Oddy. “Without bibliographic standards libraries will die”, schrijft ze (p. 82). Ze speelde dan ook een actieve rol in het ontwerpen en aanpassen van catalografische standaarden en in het afstemmen van de Britse standaarden op de Amerikaanse, in casu op die van de Library of Congress (LC). Alleen als de BL intenser kon samenwerken met een grote dataleverancier als de LC kon ze met minder middelen dezelfde kwaliteit blijven leveren. Belangrijke wijzigingen moesten daartoe uitgevoerd worden: de BL moest haar eigen standaard, UKMARC, laten varen, zoveel mogelijk aansluiten bij de authority files van de LC en het eigen trefwoordensysteem vervangen door dat van de Library of Congress Subject Headings.