Het uitkijken naar het congres voor de informatieprofessional in Vlaanderen, Informatie aan Zee, zit erop. Met een jeugdig enthousiasme kon ik het niet laten om na dat evenement in mijn pen te kruipen. Netwerken, ontdekken, ontmoeten en (her)verbinden zijn de kernwoorden die me bijblijven. Hier deel ik met jullie graag wat indrukken, die jullie hopelijk kunnen beamen.

Het was voor mij lang uitkijken naar dit congres. Je kunt ongetwijfeld wel raden waarom; na een periode van afstand eindelijk opnieuw collega’s de hand schudden, in real life spreken met elkaar en samen genieten van inspirerende best practices bij een lekker hapje en drankje. Doe dat allemaal dan nog op een locatie als het Kursaal van Oostende, en je hebt een heerlijk recept om nadien met volle goesting weer in je job te vliegen.

Het is voor mij al de vierde keer dat ik aanwezig kon zijn op Informatie aan Zee. Desalniettemin voelde het stiekem aan als een eerste bezoek. Maanden op voorhand keek ik reikhalzend uit naar, en excuus voor de bewoording, dit ‘verlengde weekend’. Geen verlengd weekend waarin het werk van je afzetten centraal stond, maar juist een verlengd weekend om bezig te zijn met mijn passie: bibliotheken, vernieuwing in onze sector en de mogelijkheden tot vorming van onze toekomstige informatieprofessionals. Maanden werden weken. Die weken werden dagen, tot het woensdagmiddag was.

De trein reed mooi op tijd, wat vaak een goed voorteken is. Bij aankomst in Oostende haastte ik mij naar het Kursaal voor de exclusieve vooropening, waarop bestuursleden van de secties, bedrijven en een aantal andere partners aanwezig mochten zijn. Een mooi cadeau van de VVBAD en de bedrijven voor de betrokken aanwezigen.

De keynotesprekers deden onze blik die avond verruimen en zetten vooral aan tot debat en discussie. Wat mij echter meer interesseerde, was het doorpraten over actuele trends en gemeenschappelijke uitdagingen met collega’s en bedrijven in onze brede sector. De avond afsluiten deden we dan ook laagdrempelig en in een gemoedelijke sfeer in Bar des Amis, wat toepasselijk was bij het thema van deze Informatie aan Zee: verbinden.

De eerste dag stond voor mij voornamelijk in het teken van het bezoeken van de vele standhouders op het congres. De aanwezige expertise en nieuwe standhouders inspireerden me bijvoorbeeld om aan de slag te gaan met een nieuw project in onze leercentra. Met name MaakBib is een partner die we op Informatie aan Zee ontdekten. Wil je van jouw bibliotheek een centrum maken waar creëren en maken centraal staat? Dan is deze vzw goud waard. Ook de vele professionele oplossingen van verschillende bedrijven rond onbemande openingstijden verrasten me. De input nemen we zeker mee voor onze toekomstige werking.

De lezingen inspireerden uiteraard ook, gaande van een ongelofelijk interessante keynote van Ruben Verborgh (UGent) tot nadenken en debatteren over de informatieprofessional van de toekomst. Vooral deze laatste gaf me stof tot nadenken. De twee graduaatsopleidingen Informatiebeheer (Arteveldehogeschool en Erasmushogeschool Brussel) organiseerden en modereerden dat debat. Met vooraanstaande sprekers uit de bedrijfswereld wisten ze de blik van het publiek over onze sector, en onze job, te verruimen. Een mooi voorbeeld van hoe deze opleidingen mee nadenken over de toekomst van de informatieprofessional en van de VVBAD. De dag sloten we al netwerkend af met een gastronomisch diner in De Grote Post van Oostende.

We waren al aan de laatste dag van het congres voor je het goed en wel besefte. De themablokken SDG’s en Verbinden met onderwijs wisten mij wel te bekoren. Meer bepaald de presentatie van de collega’s binnen hogeschool UCLL (University Colleges Leuven-Limburg) zorgde voor concrete handvatten en inspiratie. Binnen het gloednieuwe leercentrum van campus Diepenbeek werd concreet nagedacht over het werken rond SDG’s in de interne en studentgerichte werking. De aangehaalde voorbeelden zullen ook hier gebruikt worden om te werken rond de belangrijke Sustainable Development Goals.

Daarnaast was de sessie over kwaliteitszorg binnen de bibliotheken en leercentra van de Associatie KU Leuven een eyeopener. Het deed me vooral beseffen hoe sterk de kennisdeling en kwaliteitscontrole binnen onze Associatie wel niet is. Ook merkte ik op dat niet-aangesloten instellingen grote interesse vertoonden in deze aanpak en werkwijze. Kunnen de verschillende secties van de VVBAD hier inspiratie halen voor interne kwaliteitssturing?