6 December 1944 – 15 augustus 2021
Une grande dame is niet meer

Hogeschool

Na haar studie aan de Handelshogeschool Antwerpen, ging Simone meteen aan de slag in diezelfde hogeschool. Ze was een goede bibliothecaris. Ze wist wat ze wilde door lectuur en vooral door bezoeken aan andere, vaak buitenlandse bibliotheken. Zo kreeg haar hogeschool een vroege automatisering en informatisering, en ook een nieuw interieur.

Tijdens een groepsbezoek aan ‘haar hogeschool’ zag je meteen dat alles netjes op orde stond. Het enthousiasme van Simone sprak boekdelen, ook al was in de latere jaren de verhouding met haar directie soms wat moeilijker. Maar Simone oversteeg dat met glans.

Toen de Antwerpse hogescholen opgenomen werden in verschillende associaties, vormde dat voor haar geen belemmering om verder in Antwerps verband samen te werken.

Simone kon moeilijk afscheid nemen van haar job en werkte nog enkele jaren door na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd, als coördinator van de KU Leuven Seniorenacademie Antwerpen.

Penningmeester

Simone was heel actief in de VVBAD. Eerst als lid van de sectie Wetenschappelijke Bibliotheken (nu sectie Wetenschappelijke en Documentaire Informatie, WDI), van 1989 tot 2014. Later ook als penningmeester tot 2011.

Het is ondertussen al een tijd geleden dat Marc Storms de financiële toestand van de VVBAD met Simone besprak, steevast een belangrijk agendapunt op de vergadering van de raad van bestuur. Simone liet zich graag gedetailleerd briefen en stond als een rots in de branding om het financiële beleid te presenteren en indien nodig te verdedigen. Van haar voorgangers, Michel Schoenmakers (bibliothecaris Genk) en Leo Noels (toen documentalist Vlaams Economisch Verbond, VEV) had Marc Storms geleerd dat op de algemene vergaderingen niet zozeer vragen gesteld worden bij de grote uitgavenposten, maar bij de rubriek ‘diversen’.

Dus kreeg Simone van Marc een uitgebreide opsomming van alle uitgaven geboekt als diversen, waarmee ze steeds alle vragenstellers een antwoord kon bezorgen. De accountant die jaarlijks de VVBADrekeningen kwam controleren was een goede kennis van Simone en had een enorme passie voor oude drukken. Wat mogelijk een saaie en ietwat nerveuze activiteit kon zijn – elke cent werd omgedraaid – werd altijd een boeiende bijeenkomst.

En de tandem voorzitter Jo Cooymans–penningmeester Simone stond toen het huurcontract in de Waterloostraat vroegtijdig afliep pal achter de beslissing om een verenigingshuis te kopen en te verbouwen, vlak bij het station van Berchem. Goed op de hoogte van vastgoed onderhandelde Simone uren met de bank, wat tot optimale leningsvoorwaarden leidde.

Onder Simones beheer werd de boekhouding op een hoger peil getild via de implementatie van dubbel boekhoudkundige software die kon praten met de ledendatabase die Marc Storms in MS Access ontwikkeld had.

Ze paste goed op de winkel. Ooit kreeg ze in haar hogeschool, als lid van Anet, een rekening met een foute indexberekening. Het scheelde maar luttele franken, maar terecht stuurde ze die rekening terug met de correcte formule voor een indexverhoging. Zo deed ze dat ook als penningmeester voor de VVBAD. Op post op de jaarlijkse algemene vergadering met haar financieel rapport.

Simone was een van die personen die kon genieten van bibliotheken en al het werk daarrond. Voor een nieuwe voorzitter van onze vereniging was zij de onmisbare penningmeester die steeds geruststelde, niet zozeer door woorden, maar vooral door haar houding: een zelfzekere présence waarop men kon vertrouwen en waarvan men veel kon leren op vaktechnisch gebied.

Tijdens vergaderingen was Simone niet de meest opvallende figuur. Maar wat gezegd moest worden, werd ook door haar gezegd, doelmatig en op een zelfzekere en besliste toon.

Bibliotheekopleiding en professionalisering 

Tijdens de opleiding van de toenmalige Speciale Licentie Bibliotheekwetenschappen van de Universitaire Instelling Antwerpen (UIA) kruisten in oktober 1983 de wegen van Simone, Chris Goetschalckx, Sissi Loostermans en Chris Peeters elkaar. Simone en Chris Peeters maakten samen papers en vermits zij niet ver van elkaar woonden, trokken ze dikwijls samen op naar de UIA-vestiging in Wilrijk.

Simone had al enkele jaren bibliotheekervaring en -expertise en kon vaak deskundig met de docenten in levendige discussie gaan. Ze richtte de vereniging van de oud-studenten van de speciale licentie op. Jarenlang organiseerde ze uitstappen, bezoeken en andere activiteiten voor de oud-studenten. Hierdoor werd de band in leven gehouden die tijdens de studie ontstaan was tussen de studenten.

Professionalisering en toewijding voor de job stonden bij Simone hoog aangeschreven en zij was heel vaak aanwezig op workshops en studiedagen. Later werd ze een kritische stem bij de gezamenlijke aankoop van databanken in het kader van Elektron vzw.

Reizen en festiviteiten

We herinneren ons Simone ook van de reizen die ze maakte en waarover ze graag uitgebreid vertelde bij een kop koffie, een glaasje rode wijn of een diner. Simone reisde de hele wereld af, ook voor professionele doeleinden. Jarenlang was ze een trouwe bezoeker van de IFLA-congressen. Ook met de VVBAD-reizen ging ze graag mee. Haar reisgenoten hadden aan haar een spraakzame tafelgenoot. Met iedereen legde zij vlot contact en tijdens gesprekken uitte zij ondubbelzinnig haar mening zonder de gesprekspartner daarbij in verlegenheid te brengen. Eerst verre reizen, en toen haar mobiliteit wat minder werd, dichterbij met verschillende cruiseschepen over de rivieren in Portugal, Frankrijk en Rusland.

Simone hield behalve van reizen ook van het geven van grote feesten voor haar omgeving. Belangrijke momenten in haar leven werden gevierd. Zo huurde ze een Flandria-boot voor het vieren van haar dertig jaar werkjubileum in de Handelshogeschool. En dan waren er ook haar verjaardagsfeesten: eveneens op een Flandria-boot, op restaurant in Boechout en laatst in 2019 in de Royal Yacht Club van Antwerpen. Ze kon zo genieten van die heerlijke feesten en van de genodigden, die maar al te graag aanwezig waren. Er waren ook de uitnodigingen door haar onderwijsinstelling voor de prachtige concerten in de Sint-Carolus Borromeuskerk.

Informatie aan Zee en honderd jaar VVBAD

Gereserveerd was ze dan weer over de overgang van de Informatiemarkt naar Informatie aan Zee in Oostende. Ze vond het financiële risico te groot en moest wat aangepord worden om dat voor één keer te riskeren en dan een beslissing te nemen voor de volgende jaren.

Jaren later, nadat Simone al met pensioen was, bleef zij trouw deelnemen aan Informatie aan Zee. Het stappen ging wat minder, maar er waren altijd helpende handen. En gelukkig aanvaardde Simone die hulp, want trager wandelend kon er niet alleen gezellig gekeuveld worden, maar konden ernstigere, vakgerelateerde thema’s besproken worden. Diegene die geduldig fysieke ondersteuning gaf, kreeg zo een pak informatie en ervaring mee.

Strijd

Simone hield van het leven. Opgegroeid in een café voelde ze zich thuis in gezelschap. Ze was dan ook lid van diverse verenigingen – en daar vaak ook penningmeester – tot en met de plaatselijke wielerclub. Voor ons, de collega’s bij de VVBAD, was ze vooral een gulle collega.

De laatste twee jaren sloeg de ziekte toe. Uiteindelijk bleek het onmogelijk om in haar woning de nodige verzorging te krijgen. Simone had er moeite mee haar autonomie te verliezen. Hoe graag zou zij naar haar vertrouwde woning teruggekeerd zijn. De eenzaamheid woog zwaar en de fysieke pijnen waren haast ondraaglijk. Met het nakende afscheid had ze in de laatste maand van haar leven in een zorginstelling vrede genomen.

Al in het interview met haar naar aanleiding van haar afscheid als penningmeester, maar ook later, sprak ze de vurige wens uit om erbij te zijn wanneer de VVBAD in oktober 2021 haar honderdjarig bestaan zou vieren. Helaas ...