Waar werk je? En wat houdt jouw baan in?
Ik ben sinds 1 mei 2021 de nieuwe stadsarchivaris van Antwerpen. Mijn belangrijkste motivatie om stadsarchivaris te worden, was liefde voor de ploeg gemotiveerde medewerkers die er werken. En ook liefde voor ons vak. Een goed archief is onontbeerlijk voor een goed bestuur. Je kunt archief vergelijken met elektriciteit: mensen weten niet hoeveel werk erin kruipt achter de schermen, maar als er een stroompanne is, zitten mensen met een probleem. Zo is het ook met het archief.
Met welke thema’s ben je beroepsmatig veel bezig?
Nu ben ik vooral bezig met het creëren van een beleidskader inzake informatie- en archiefzorg voor de hele stad Antwerpen. De wetgeving omtrent archiefbeheer is de laatste jaren immers enorm geëvolueerd. Anderzijds probeer ik de dienstverlening voor de klant zo flexibel mogelijk aan te passen. Het heeft geen zin een leeszaal open te houden wanneer er maar drie klanten komen, maar op het moment dat een volledige klas studenten verwacht wordt, moeten we juist meer openingsuren inplannen. Het feit dat er sinds corona in allerlei dienstverleningen veel meer met reservaties gewerkt wordt, is hierbij een welkome troef. Een ander belangrijk thema is het aanbieden van gearchiveerde informatie binnen de toepassing van de gebruiker. Tot op heden dwingen wij onze gebruikers om alles op te zoeken op de website van het archief, maar de huidige technologische ontwikkelingen bieden evenzeer de mogelijkheid om de gearchiveerde informatie aan te bieden binnen het werkproces. Daar ligt volgens mij de toekomst.
Hoe ziet een werkdag er voor jou uit?
Het verbaast me hoe afwisselend het werk van een stadsarchivaris is. Elke werkdag is dus anders, maar er zit wel heel veel overleg in.
Welk thema ligt je nauw aan het hart?
Openbaarheid van bestuur vind ik een zeer belangrijke opdracht van de archivaris. Een archief kan hierin een belangrijke ondersteunende rol spelen voor de bestuursinstantie waaraan het verbonden is. Je merkt ook zeer duidelijk dat dit voor de burger steeds belangrijker wordt. In 2016 hadden wij 142 aanvragen vanwege burgers, in 2018 778 en in 2020 1.561. De manier waarop historische bronnen ons een soort van ‘historische empathie’ met onze voorgangers kunnen meegeven, blijft me ontroeren. Het mooie is dat dit altijd persoonlijk is en steeds evolueert. Onder invloed van actuele gebeurtenissen kijken we immers altijd met andere ogen naar het verleden. Zo bleek het archief van de stedelijke Gezondheidsdienst (1865-1955) met zijn kaartjes over de verspreiding van epidemieën over de stad Antwerpen plots heel herkenbaar tijdens de COVID-19- bestrijding.
