Waar liggen de grenzen van de informatiesector? Deze interessante vraag kregen we voorgelegd in een resonantiegesprek met de Erasmushogeschool Brussel en de Arteveldehogeschool. Onze sector is breed, van de bibliotheekmedewerker tot de datamanager. Dat merk je ook op de vacaturepagina van de VVBAD, trouwens de drukst bezochte pagina op onze website. In ons jaarverslag kun je lezen dat er bijna 80.000 paginaweergaven waren in 2020.

Wij willen de grenzen van de sector alleszins niet te nauw afbakenen. Daarom veranderden we de missie van de vereniging. Ons doel is dé beroepsvereniging van de informatieprofessionals te zijn. Dat is veel breder dan de bibliothecarissen, archivarissen en documentalisten, waar we ons tot voor kort op richtten.

In tekst is het een kleine verandering, inhoudelijk een groot verschil dat uiteraard niet plotseling optreedt. We maken al een tijd die evolutie. Enerzijds gaan we op zoek naar collega’s die werkzaam zijn in de nieuwe delen en aan de randen van de informatiesector. Anderzijds kwam je in een overleggroep van de VVBAD vroeger terecht tussen de grote namen uit de sector.

Nu vind je er nog steeds die grote namen, maar ook de starters en mensen die een niet-leidinggevende functie hebben. Dat geeft een sterkere dynamiek, voor de VVBAD, maar zeker ook voor de sector.

De VVBAD deed vorig jaar onderzoek naar de opleidingsnoden bij de uitvoerende medewerkers. Die noden zijn groot. Maar we vonden gelukkig ook antwoorden om hierop in te spelen: dicht bij de werkplek leren, op maat, in middellange trajecten. Wat houdt ons dan nog tegen? Heel simpel: werkingsmiddelen. Want de juiste partners zijn er, de spirit en de kennis ook.

Op de stapjes die de vereniging verwezenlijkt heeft, ben ik onnoemelijk trots. Maar net zoals dat geldt voor de grenzen van de sector, zijn ook de grenzen voor de beroepsvereniging vaag. De verwachtingen zijn hooggespannen: sommigen verwachten dat wij de taken van een steunpunt voor de sector opnemen, anderen dat we op de barricaden springen.

Maar we hebben niet de subsidies van een steunpunt, en niet de mankracht van pakweg de Gezins- of Fietsersbond. Dat maakt mij enigszins bedroefd, omdat ik weet wat de VVBAD in haar mars heeft en wat we zouden kunnen verwezenlijken.

Maar ben ik ook trots? Absoluut! De vereniging is een substantieel deel van de werkingsmiddelen verloren door het stopzetten van de subsidiëring door de Vlaamse overheid. Een onbegrijpelijke beslissing.

Toch staat de vereniging er nog, ondersteunen we kennisdeling en ontmoeting in de sector, en hebben we nauwe contacten met verschillende partners en overheidsorganen. Toen corona toesloeg, ontwikkelden we samen een gids met adviezen. Negen keer per jaar krijg je met META de ervaringen van collega’s op je bord.

Elke twee jaar krijgen we de kans om elkaars ervaringen te delen tijdens het congres Informatie aan Zee, waar velen van jullie aanwezig zijn. We organiseren verschillende vormingsmomenten. Kortom, we zorgen ervoor dat ervaringen en kennis gedeeld worden, om samen sterker te staan. We zijn er voor elkaar, en we kijken vooruit om te groeien.

Ontdek je graag meer over wat jouw collega’s verwezenlijkten in 2020? Lees het in ons jaarverslag op vvbad.be/jaarverslagen.