Ook prikkelt onze samenwerking met het Volkskundemuseum in Brugge wederzijds: er is kennisoverdracht en de intentie tot de realisatie van een kleinschalig traditioneel festival.
Daarnaast waren de exposities met het overzicht van West-Vlaams erfgoed in Roeselare en de ontsluiting van de poppen van Marionettentheater Kallemoeie in de bibliotheek van Oostende succesvol.
Naast de bezoekersaantallen op de expo’s is het fijn dat Brugge een revival beleeft en dat er drie nieuwe theaters gecreëerd werden. In Roeselare verschijnt in 2021 een nieuwe theaterzaal.
Wat zijn jullie ambities?
In het figurentheater worden van oudsher objecten als middel gebruikt om met het publiek te communiceren. In sommige huidige theatercontexten ziet men objecten, al dan niet terecht, enkel als vluchtig middel, als wegwerpding.
Wij ontdekken echter in bewaarde objecten uit het verleden nog een tijdsgeest, een zicht op het volksvermaak, een artisanale en/of kunstige benadering. Daarnaast is restauratie een leerproces dat kans geeft op een nieuwe uitstraling (zoals Kallemoeie Oostende, project Den Uyl in Brugge, ‘tkl1 thé joater in Dudzele).
Traditie en folklore hoeven niet smalend bekeken te worden: ze zijn de gezamenlijke creatieve activiteiten van een ethnos, een groep of een beweging waarin het leven, een levensbeschouwing, levensgevoel en idealen weerspiegeld worden.
Niet-professionele gezelschappen verminderen in aantal: het artisanaal vervaardigen van poppen en kwalitatief spel eisen een enorme energie. Hoewel het positief is dat er nieuwe richtingen ontstaan in de podiumkunst, blijven we geloven in het belang van hand-, stok-, stangen draadpoppentheater.
Het is onze ambitie om in eigen groepering daarin te groeien, traditionele spelwijzen zichtbaar te maken, hedendaagse technieken te exploreren en vooral jonge mensen te betrekken.
Hoe meten jullie de impact van jullie werk?
De keuze van Vlaams minister van Cultuur Jan Jambon om onze werking als inspirerend voorbeeld te zien voor immaterieel erfgoed in Vlaanderen, is een enorme stimulans. We merken nu al stevige interesse van studenten en partners met een link naar erfgoed en cultuur.
Welke tendensen merken jullie op in de erfgoedsector?
We ervaren dat het uitdiepen van kennis en vaardigheden bij traditionele poppenspeltechnieken momenteel snel als erfgoed en dus vaak als oubollig bestempeld wordt.
Maar erfgoed mag geen synoniem zijn van passé en stoffig. Het is daarentegen een nalatenschap die, mits oefening, dynamiek, kennis en kunde, een verrijking biedt voor vandaag en morgen.