Wat is er zo speciaal aan een honderdjarige? Die wordt gevierd, krijgt waarschijnlijk felicitaties en wordt eventueel op het gemeentehuis ontvangen (of de burgemeester komt zelf langs als de mobiliteit van de honderdjarige wat minder is).

Wat is er zo speciaal aan een honderdjarige VVBAD? Die wordt gevierd, krijgt waarschijnlijk felicitaties en wordt eventueel op het ministerie ontvangen (of de minister komt zelf langs indien Informatie aan Zee wat gemakkelijker uitkomt).

Wat vindt een honderdjarige daar zelf van? Die had nooit gedacht honderd jaar te worden, is verbaasd en wist echt niet te antwoorden op de vraag welk geschenk van de gemeente gewenst werd – het werd een vulpen die nogal overbodig leek.

Wat vindt een honderdjarige VVBAD daar zelf van? Die had nooit gedacht honderd jaar te worden, is verbaasd en wist heel precies te antwoorden op de vraag welk geschenk van de minister gewenst werd – een erkenning in de vorm van een subsidie, al het andere zal nogal overbodig lijken.

Felicitaties hoeven echt niet. De huidige leden van het coördinatieteam en de raad van bestuur hebben overigens niet bijgedragen aan de eerste decennia van de honderd jaar. Geschenken krijgen, dat is wat anders. Nog eens een jarenlange subsidiëring, dat zou pas leuk zijn!

Mijnheer de minister, als u dit leest, noteer het, want een stevige subsidie staat hoog op het verlanglijstje. Onze sector heeft veel besparingen moeten verwerken, maar speelt een belangrijke rol in verschillende maatschappelijke thema’s die gepaard gaan met grote uitdagingen.

We spreken zo spoedig mogelijk over de modaliteiten en formaliteiten. De VVBAD heeft momenteel een jong en fris uiterlijk, zeker met de nieuwe stijl waarin META vanaf vandaag aangeboden wordt. Dat is niet slecht voor een honderdjarige.

Het is natuurlijk zo dat er regelmatig personeelsleden aangeworven worden en dat er andere de VVBAD verlaten. Dat houdt de VVBAD gezond en zorgt ervoor dat we mee zijn met de tijd.

Alleen al onze succesformule Informatie aan Zee toont een bruisende VVBAD die er is voor alle informatiewerkers in die heel brede sector waarvoor de VVBAD leeft.

Waren er ooit echte ups en downs? De ups zijn vrij goed gedocumenteerd en zullen in de loop van dit jubileumjaar nog uitgebreid aan bod komen. Tijdens mijn voorzitterschap heb ik een belangrijke down meegemaakt toen de overheidssubsidie wegviel.

Die subsidiëring had gedurende enkele jaren voor een comfortabele positie gezorgd waardoor we meer personeel in dienst hadden en we een bredere ondersteuning voor de sector konden aanbieden. Enkele maanden draaiden donderwolken onvermoeibaar rondjes boven de VVBAD. En toch kwam er na regen zonneschijn.

Het mooiste dat ik tijdens de down leerde, was dat als de VVBAD ermee zou ophouden te bestaan, er dan morgen een nieuwe VVBAD zou komen. Uit noodzaak. Onze sector heeft een beroepsvereniging en belangenbehartiger nodig, ook nog na honderd jaar.

Het unieke van onze vereniging is dat we informatiewerkers uit zoveel sectoren verbinden en bij elkaar steun laten vinden. In de eerste aflevering van De Bibliotheekgids, de voorloper van META, schreef men al in 1922 over het tijdschrift dat men hoopte dat het een “kloeke hefboom” zou zijn.

Laat dit een verkwikkende boodschap zijn aan diegenen die het hart van onze VVBAD kloek kloppend houden tijdens de komende honderd jaar.