Daarnaast moeten we bij nog heel wat andere vragen stilstaan. Archiveer je je e-mails in een standaardformaat? Wat met websites, databases of sociale media? Bewaar je metadata – dat zijn contextuele gegevens over de gegevens zelf?
Hoe doorzoek je je data? Stel je voor dat over tien jaar niemand van je team te bereiken is, zal de informatie dan nog bruikbaar of zinvol zijn voor een toekomstig team?
“Once a document is signed, it is preserved forever.”
Deze zin werd ooit uitgesproken tijdens een vergadering over digitalisering. “Digitalisering is het gebruik van digitale technologieën om een businessmodel te wijzigen en nieuwe inkomsten en waarde-creërende kansen te bieden. Het is de ontwikkeling naar een digitaal bedrijfsmodel.” Zo staat het in de Gartner Glossary.
De bewering zou echter eerder iets moeten zijn als: “Zodra een document elektronisch ondertekend is, hebben we bewijs dat het niet gewijzigd is”. En dat zolang de handtekening, de software en het platform samen bewaard zijn.
Daarom moeten we in staat zijn om deze drie zaken te migreren naar een toekomstige omgeving Opnieuw ontstaan hier heel wat vragen bij. Hoe weet je dat je gegevens ingevoerd zijn door de oorspronkelijke auteur?
Heeft iemand (of een kunstmatige intelligentie) je data gelezen, geëxtraheerd of aangepast zonder autorisatie of tracering? Als je je gegevens in de cloud bewaart, of op een computer, server of datacenter dat aangesloten is op het internet, zijn die data dan gelezen door iemand die niet bevoegd is?
Kun je daar bewijs voor leveren? Bewaar je verschillende versies van je gegevens? Wat met metadata? Hoe weet je of je collectie compleet is? Samenvattend kunnen we stellen dat het een uitdaging is om je data te bewaren voor toekomstig hergebruik. Daarvoor moeten ze uitwisselbaar en betrouwbaar zijn.
Je gegevens bewaren, migreren, hergebruiken en vertrouwen: dit is de visie van CEF eArchiving
De Europese Commissie en de EU-lidstaten werken samen om Europa’s nationale IT-landschappen op verschillende manieren te verbinden.
Enkele voorbeelden daarvan zijn het onderling verbinden van nationaal uitgegeven elektronische ID’s, het standaardiseren van het digitale inkoopproces en het opzetten van de uitwisseling van transcontinentale veiligheidsdata.
Daarnaast wil men een data-economie mogelijk maken, waarbij big-datasets in realtime gebruikt kunnen worden en zo een basis kunnen vormen voor de besluitvorming in de publieke sector