Feiten en kennis produceren, bewaren en doorgeven is eigen aan de mens. Niet alleen zorgen wij dagelijks voor een immense stroom aan informatie, we dragen het ook mee in ons DNA. Dat bracht wetenschappers op het idee om informatie in DNA op te slaan. Het fenomeen zit in een experimentele fase, maar lijkt een perfecte manier om gegevens te bewaren en leesbaar te houden. Alle informatie in de wereld zou zo in enkele kubieke meters passen. Stof tot nadenken.

De massa aan informatie die we produceren wordt jaarlijks groter. Het hoeft niet meer gezegd te worden dat het digitale tijdperk hier iets mee te maken heeft. Dagelijks genereren wij allemaal samen 2,5 triljoen bytes. Als we hiervan de belangrijke gegevens willen bewaren vraagt dit onlosmakelijk om een andere manier van archiveren. Informatie van vandaag is het archief van morgen. De archivaris of informatiebeheerder is de persoon bij uitstek die aan het begin van de informatiestroom advies meegeeft. Enkel zo kan opslag en bewaring op een logische en kostenefficiënte manier gebeuren. De Werkgroep Lokaal Overheidsarchief (WLOA) heeft hier terecht aandacht voor in haar memorandum, dat zij opstelde met het oog op de komende lokale verkiezingen. Dit memorandum, dat je verder in dit tijdschrift kunt lezen, vraagt onder andere aan lokale besturen om archivarissen actief te betrekken bij de opmaak van hun meerjarenplanning.
 
9 juni is het trouwens weer zover, de Internationale Archievendag. De sectie Archief en Hedendaags Documentbeheer plant alvast een leuke battle. Antwerpen en Gent zullen het tegen elkaar opnemen met hun indrukwekkendste, vreemdste en grappigste collectiestukken. Benieuwd wat we daarbij te zien gaan krijgen. Het is trouwens tijd dat de archieven hun plek in de schijnwerper opeisen, al was het maar om een groter bewustzijn te creëren over het belang van deze instellingen. Archieven en archivarissen verdienen een plekje in het zicht, naast de medewerkers van andere diensten, om hen de weg te wijzen naar een gezonde informatiehuishouding. De weg vanuit het ‘stoffige ondergrondse depot’ is op sommige plaatsen al wat moeilijker dan op andere, maar ze is er. Het is onze taak om de herinnering aan vandaag te bewaren, of dat nu op papier, cd, een server of in de vorm van DNA is, zodat dit beschikbaar blijft voor degenen die na ons komen. Gelukkig bestaan daar professionals voor.