Is het niet ironisch, cynisch zelfs? De archiefsector vraagt zich af welke cijfers ze nodig heeft om haar werking te verantwoorden en hoe ze die kan verzamelen. De beschikbare gegevens zijn verouderd en dekken maar een deel van de werking. De wetenschappelijke bibliotheken staan al een stap verder. Dankzij de inspanningen van de associatie KU Leuven en een VVBAD-werkgroep zijn er nu toch al cijfers voor een jaar of drie. Maar voor de enige sector die beschikt over een uitgebreide dataset die meer dan tien jaar bestrijkt, hoeft het niet langer. Openbare bibliotheken moeten niet langer BIOS-gegevens aanleveren en dus zijn er heel wat die het ook niet meer doen.

De omvang van de catastrofe wordt duidelijk als het kabinet van de minister-president om cijfers vraagt. 2015 is het laatste jaar met betrouwbare gegevens. Nu is het afgelopen. Op vragen over de evolutie van de budgetten of het personeelsbestand, het aantal activiteiten, bezoekers of leners kunnen we vanaf nu hooguit indicaties geven, die zo in twijfel getrokken kunnen worden.

Zullen we de schouders maar ophalen, als de nieuwe lokale besturen zich in 2019 afvragen of die bibliotheek nog wel relevant is? Zoals we nu misschien de schouders ophalen voor de campagne #bibvooriedereen? Want er is toch geen probleem? De bib is er nog, ze doet het goed. En we moeten geen slapende honden wakker maken.

Maar als we achteroverleunen en toekijken, in slaap vallen of de kop in het zand steken, verdienen we dan geen sluiting? Een kleintje maar. Een bibliotheekje in een dorp van 5.000 inwoners. Genoeg om de pers te interesseren. Genoeg om ons allemaal weer bij de les te brengen?

Het hoeft niet zo te gaan. De kaarten liggen goed. Dertig steden en gemeenten tekenden al ons charter en tonen zo dat ze het menen met die bib. Achttienduizend burgers zijn bezorgd en elke dag komen er bij. Bibliotheekteams volgen de tellers op de voet. Die voor Kortrijk sprong zonet over de duizend. In verhouding tot het aantal inwoners, spannen vierhonderd Holsbekenaren de kroon. Enthousiaste kinderen tekenen hun liefde voor de bib.

Een bibliotheek voor iedereen: we winnen of verliezen allemaal samen. Een tussenweg is er niet. Blijf niet aan de kant staan. Er zijn nog kaartjes en affiches (de bladwijzers zijn bijna op). Er zijn petitielijsten om te printen. Een agendapunt op het college is zo toegevoegd. En nu je toch bezig bent, die cijfers invullen in BIOS, dat valt eigenlijk nog wel mee.

Jij bepaalt de toekomst. Nu!