Wat is je favoriete serie aller tijden?

Uiteraard zijn er de usual suspects Breaking Bad en House of Cards. Zelfs objectief gezien zijn dat superieure reeksen. Na Bob Dylan, zal volgend jaar de Nobelprijs Literatuur naar de makers Vince Gilligan en Beau Willimon gaan. Daarnaast zijn er ook de verslavende reeksen als Game of Thrones en Walking Dead, zeer goed gemaakt, enorm spannend en verrassende twists en cliffhangers. Reeksen die gemaakt zijn om te bingewatchen.

Ik kan ook genieten van de duistere Marvel-reeksen als Daredevil en Jessica Jones. En als fan van de gebroeders Coen is Fargo ook must see. Soms blijven die series ook hangen in het dagelijkse leven: “Doe niet zo Don Draper-achtig, Jan (Mad Men)” liet mijn vrouw zich onlangs ontvallen.

Een decennium geleden was Deadwood zowat het beste wat op televisie te vinden was: Shakespeare vermomd als een spannende western. Dialogen die nooit meer geëvenaard werden. Bevergem is volgens mij één van de beste Vlaamse fictiereeksen ooit uitgebracht. Deze unieke reeks brengt het beste van de Vlaamse televisie boven: zelfspot, surrealisme en couleur locale.

Naar welk genre gaat je voorkeur uit?

Series kiezen we zeer rationeel. Een eerste indicator is de score op IMDB, een serie moet minstens 7,5 halen voor we starten met kijken en dan hanteren we de ‘10 minuten regel’: als we na 10 minuten niet overtuigd zijn, stoppen we ermee. Dat is echter nog geen formule voor succes. We haken af wanneer het verhaal nergens naar toe lijkt te leiden, te honingzoet is, de scenaristen in herhaling vallen of de suspension of disbelief verdwijnt. In het jargon wordt dit laatste de Jump over the shark genoemd, naar een scène uit Happy Days waarin de reeks haar geloofwaardigheid verloor.

Eén van mijn favoriete reeksen van de laatste maanden was Stranger Things, niet alleen intrigerend en superspannend, het is ook een zeer leuke trip down memory lane voor mensen die in de jaren tachtig jong waren.

Er zijn keigoede series die ik toch niet uitkeek. Soms is daar moeilijk een vinger op te leggen, maar bij Rectify en Bloodline lag de schuld bij mijn empathie. Dit zijn immers zeer pijnlijke familiale drama’s waar je moeilijk afstand kunt van nemen, deze verhalen knagen aan je ziel. Misschien heb ik toch dat tikkeltje escapisme in een verhaal wel nodig.

Heb je een grote dvd-collectie?

Nee, lange leve de digibox en Netflix. Ik heb nog prachtige films op dvd waarvan sinds jaar en dag het cellofaan onaangetast is.

Welke serie ben je nu aan het volgen?

La Trève, een ijzersterk Waals misdaaddrama, iets waar we in Vlaanderen jaloers kunnen op zijn. Daarnaast is er Mr. Robot, een psychologische thriller over een autistische hacker.

Welke serie kan je aanraden aan de META-lezers?

Waanzinnig grappig: de tekenfilmreeks Archer en de relatiekomedie Catastrophe.

Er is ook steeds meer straffe Europese fictie. Uiteraard hebben de scandinaven met The Bridge, Borgen en The Killing het pad geëffend, maar ook uit andere landen komen er sterke reeksen. De laatste tijd heb ik een liefde voor Italiaanse series opgevat. Gomorra en Romanzo Criminale zijn gewoon must-see misdaaddrama’s. 1992, reeds het uitspreken van de titel bezorgt me een taalorgasme, is een originele blik op het Italië van 20 jaar geleden. Het schetst het tijdsgewricht waarin Berlusconi groot kon worden en AIDS welig tierde.