Pensionering Fawzia Hanssens
Fawzia Hanssens, een witte raaf die het schoolbibliotheeklandshap van het secundair- en technisch onderwijs voorgoed verlaat. Midden de jaren tachtig tot ergens halverwege het eerste decennium van het nieuwe millennium staken enkele schoolbibliothecarissen van het secundair regelmatig de koppen bij mekaar om te vergaderen in Antwerpen als onderdeel van de sectie Schoolbibliotheken van de VVBAD. Enkele jaren later bestond er zelfs een heuse subsectie Werkgroep Secundair Onderwijs. Samen met de toenmalige pioniers: Ann Schatteman, Leo De Cnodder, Karel Vannueten en ikzelf, slaagden wij erin om verspreid in het Vlaamse landschap een jaarlijkse studiedag te organiseren voor een breed interessegebied. Bijv: waarheen met de SB in een nieuwe schoolgemeenschap? (15 juni 2000 in Zwijnaarde) en Bibliotheekinstructielessen in het secundair en technisch onderwijs (1996 in Heverlee). Zo organiseerden deze werkgroep ook studiedagen in Aalst, Blankenberge, Brugge, Dilbeek, Lokeren en SintNiklaas.
Wij verkenden samen studiehuizen in Nederland: het Oosterlicht College in Nieuwegein, en twee andere studiehuizen in de onmiddellijke buurt van Utrecht. Als werkgroep vormden wij een goeddraaiend team. Wij stuurden een gezamenlijk ondertekende oproep naar minister Van den Bossche, kregen een artikels in Klasse en het Nederlandse blad Leesgoed. Fawzia slaagde er zelfs in een ruim artikel te krijgen in Het Nieuwsblad van 17 oktober 1998.
Wij kenden Fawzia steevast als kritisch en zeer strijdvaardig. Hopelijk kun je nog lang en rustig genieten van je welverdiende pensioen. Namens de “Schoolbibliothecaris: een pionier met schaarse middelen,” dixit Chris Peeters. Het ga je goed, Fawzia.
Voor de Werkgroep Secundairen Technisch Onderwijs, Jacques De Raedt, schoolbibliothecaris, Don Boscocollege Zwijnaarde.
Pensionering Ria Swinnen
De vakgroep Jeugd neemt afscheid van Ria Swinnen. Zij was één van de oprichters van LINC vzw en de drijvende kracht achter Pluizer, een verzameling van recensies die eerst als tijdschrift werd uitgegeven en nu al vele jaren een schat van online recensies bevat. Sinds 1 juni mag zij genieten van een welverdiend pensioen.
Ria dook het eerst op in het jaarverslag van de vakgroep in 1984 als vertegenwoordiger van de PLOB (voorloper van LINC). En ook al is de PLOB nadien van naam veranderd en zijn de doelstellingen wat bijgestuurd — zo is er een hele digitale uitdaging bijgekomen — Ria is de vakgroep Jeugd altijd blijven ondersteunen. Als enige nietbibliotheekmedewerker was het haar taak om te zorgen dat ons standpunt open bleef en dat we een brede kijk bleven behouden op het werkveld: niet enkel dat van de jeugdbib, maar ook van de jeugdliteratuur en het hele literaire veld. In 2005 trok een 7-koppige delegatie van de vakgroep — eindelijk! — naar de jaarlijkse kinderboekenbeurs in Bologna. Natuurlijk was ook Ria van de partij. Een boeiend beursprogramma werd samengesteld, goedkope vluchten werden geboekt en voordelige slaapplaatsen werden gezocht en gevonden. Om de kosten te drukken werd geopteerd voor groepskamers. Het kleine maar enthousiaste groepje beursgangers werd verdeeld en Ria bleek met Simone (die andere jubilaris) een kamer te moeten delen. Simone had een reiswekker meegenomen. Kwestie van de overvolle dagprogramma’s alvast zonder vertraging te laten starten. Maar dat was buiten Ria gerekend. Het oeverloze getik van dat onding hield Ria uit haar slaap en in de loop van die eerste nacht verdween het reiswekkertje spoorloos. Getuigen waren er niet, maar de uitgeslapen ogen van Ria spraken boekdelen. Pas op de laatste dag — bij het inpakken van de koffers — kwam de wekker boven water en Ria bekende haar aandeel in de verdwijning ootmoedig.
Eén van de (vele) hoogtepunten van de studiereis was de workshop van illustratoren Quentin Blake en Wolf Erlbruch in de openbare bibliotheek van Bologna. Vooral Quentin Blake bleek bijzonder geïnspireerd en al snel stonden alle bladen van de flip-over vol met zijn kenmerkende pentekeningen. De jeugdbibliothecarissen keken hun ogen uit en hadden na afloop hun zinnen gezet op een ‘original Blake’. Er werden verwoede pogingen ondernomen om enkele tekeningen te strikken, maar zelfs Ria — een vrouw die je doorgaans niets weigert — kon de illustrator niet overhalen. Eén van de weinige keren in de vakgroep dat Ria aan het kortste eind trok.
Samen met de bib van Leuven startte ze in 2005 ook het voorleesproject ‘alfapret’ op. Ria ging actief mee op zoek naar voorleesvrijwilligers, waaronder haar buurvrouw Mia en gaf hen vorming. 10 jaar lang heeft LINC het voorleesproject mee ondersteund. De voorlezers konden voor advies altijd bij haar terecht, maar het was vooral haar liefde en enthousiasme voor boeken en mooie verhalen die hen het meest is bijgebleven. Patrick, één van onze voorlezers, verwoordde het zo: “Ria heb ik leren kennen als iemand die niet veel woorden gebruikt, maar als het nodig is goede opmerkingen maakt en tips geeft. Met een helder zicht op de zaken, laat ze zich op het gepaste moment horen. Ze zal gemist worden!” Het bleef niet bij dit ene voorleespunt: leesfoor werd opgestart in de Brusselse rand en Leesfeest in Antwerpen, … Om al deze voorleespunten te ondersteunen en de voorleesvrijwilligers met elkaar in contact te brengen richtte LINC onder leiding van Ria een blog op (http://www.LINC-vzw.be/voorleespost). Hier konden de voorlezers hun verhalen met elkaar delen.
In oktober 2010 werd zij samen met Laure Van Hoecke coördinator van LINC. Immer bedachtzaam en met al haar ervaring heeft zij er mee voor gezorgd dat LINC, na een wat woelige periode, weer in rustiger vaarwater kwam en verder uitgroeide tot een gewaardeerde speler in het sociaal-cultureel werk. Ze kan dan ook met een gerust hart vertrekken.
Van het grote gat hoeft Ria geen schrik te hebben: kleinkinderen, tuinieren en mooie reizen zullen die leegte snel opvullen. En natuurlijk komt er nu nog wat extra tijd vrij om te lezen!
Ria, de vakgroep Jeugd dankt je voor je inzet en we heten je vervangster, Nathalie Sas van harte welkom!
An Steppe en Erika Gebruers
Pensionering Simone Janssens
Op 1 september 2016 ging Simone Janssens, jeugdbibliothecaris in Mechelen en lid van de VVBAD-vakgroep jeugdbibliothecarissen met pensioen. Haar leven tussen de bibliotheekmuren en boekenrekken begon al op 9-jarige leeftijd toen haar vader in 1964 conciërge werd van de hoofdbibliotheek in Mechelen en ze in de conciërgewoning in de Moensstraat 51 haar persoonlijke bib aan huis kreeg. In 1973 later maakte ze er ook nog eens haar vaste werkplek van, ging voor een bibliotheekschooldiploma en in één beweging door voor een echtgenoot. De muziekafdeling die we toen nog discotheek noemden, werd haar eerste werkomgeving. Het zou nog tot 1993 duren vooraleer Simone haar tanden mocht zetten in de jeugdbibliotheek. Die groeide onder haar leiding uit van een zorgenkindje naar een drukbezochte afdeling waar een kleurrijk publiek met een competent team en een dynamische werking kennismaakte.
De boeken op het rek kwamen tot leven in thematische boekenpakketten en lespakketten, in logeerkoffers of op een Makkelijk Lezen Plein. Ze werden gebruikt in projecten als Thee met boekjes, Jeugdboekenweek, Kinder-en Jeugdjury, Voorleeszondagen, Boekbaby’s of Vlieg. De collectie als instrument voor leesbevordering en leespromotie met als grote ambitie een boek voor iedereen. Zo bouwden Simone en haar team aan een hedendaagse jeugdbib in Mechelen met vensters op de samenleving en bij uitbreiding, de wereld.
Ook de VVBAD mocht hiervan profiteren. Heel snel al na haar aanstelling als verantwoordelijke voor de jeugdbibliotheek werd Simone lid van de vakgroep Jeugd, toen nog de subsectie Jeugd. Ze kon er kennis en inspiratie opdoen van collega-jeugdbibliothecarissen, vond er een klankbord voor gemeenschappelijke verzuchtingen en ambities. Het werden ruim twintig jaar van vergaderingen bijwonen, verslagen schrijven, boekenlijstjes opmaken, studiedagen en -reizen organiseren voor de medewerkers van de Vlaamse jeugdbibliotheken. Blijven nadenken over de jeugdbibliotheek van de toekomst en de toekomst van de jeugdbibliotheek. Blijven ijveren voor de positie en de unieke deskundigheid van de jeugdbibmedewerker. Altijd met hart en ziel, met kennis van zaken, met een brede glimlach of diepe verontwaardiging.
Simone, nu wijken de bibliotheekmuren definitief. Wie zal wie het meeste missen? We hopen dat jouw engagement heel lang blijft nazinderen en wensen je opvolger een vliegende start! Het ga je goed.