In dit opstel stellen we een benadering voor die we met Plato, de wijsgeer, ‘farmacologisch’ noemen: wat betekent het om ‘het digitale schrift’ als een ‘farmakon’ op te vatten? Dat doen we vooreerst door het ‘proces van veruitwendiging’ te evoceren, waardoor het ‘proces van hominisatie’ gedragen wordt. Vervolgens brengen we twee termen in, die contraire betekenissen samenhouden: het ‘farmakon’ als gif én remedie, en de ‘geestestechnologie’ die de geest prothetiseert. Aansluitend stellen we het denken ietwat bij: we verlaten het denken in tegenstellingen voor het denken in samenstellingen. En tussendoor zetten we één en ander in historisch perspectief.