Het begin van het schooljaar is al even voorbij, dat merk je aan de onderwerpen waar moeders het vandaag over hebben. Het is stilaan rapportentijd dus gaat het steeds vaker over punten, tijden en scores, en de rechtvaardigheid in het toekennen daarvan. Een 0/5 omdat hij zijn map voor Frans niet bij had; waarom kreeg hij dan geen 5/5 toen hij wel in orde was? Het voelt oneerlijk en arbitrair aan, leerkrachten worden hiervoor toch opgeleid? Professionalisering is jaren een hot item geweest in de bibliotheeksector. Met het bevriezen van budgetten en de besparingen, stagneert deze beweging. Er worden steeds minder aanwervingen gedaan dus als er een vacature verschijnt, trekt die erg veel gelukszoekers aan. De druk verhoogt. Zowel voor de potentiële medewerker die zijn kansen op een droomjob ziet afnemen, als voor de toekomstige werkgever. Het mogen aanwerven is een kans die ten volle benut moet worden. In de lerarenopleiding krijgen studenten les in het opstellen van vragen voor toetsen en examens. Hoe voor het testen van kennis, inzicht, analyse of toepassingen telkens een andere vraagstelling vereist is. En wanneer een vraag door alle deelnemers fout beantwoord wordt, deze geschrapt moet worden. En dat een vraag als “Beschrijf kort…” wel een erg vage instructie is. Bibliothecarissen stellen ook examens op. In hun zoektocht naar de witte raaf die hun team komt versterken, die een stuk verlichting moet brengen in deze drukke tijden. De nonchalance en onkunde waarmee dit gebeurt, stemt echter tot nadenken. Wil je visie lezen, moet je ernaar vragen. Wil je een korte omschrijving, definieer dan ‘kort’. De eindresultaten zijn voor de deelnemers vaak ondoorzichtig en de terugkoppeling ervan vaag en respectloos. Het voelt oneerlijk en arbitrair aan. Bibliothecarissen zijn hiervoor niet opgeleid maar een beetje introspectie bij het uitwerken van een proef kan geen kwaad. De witte raaf bestaat. Stel de juiste vragen, en luister naar de antwoorden. Er lopen genoeg ‘high potentials’ rond in onze sector. Maar ze wegjagen met horrorvragen, belachelijke punten en drogredenen helpt niet om hen gemotiveerd te houden in hun zoektocht naar de juiste werkplek. Het opstellen van een examen is een kunst, beheers je dit niet, laat je dan helpen. O ja, en als er een interne kandidaat is, mag je dat gewoon zeggen. Alle begrip voor en des te eerlijker voor de sollicitant en zijn zelfvertrouwen.