Nicolas Janssen is tot eind januari assistent bij de Vlaamse Erfgoedbibliotheek. Voorheen werkte hij als projectmedewerker aan het digitale platform ‘Paukeslag’ dat wordt gecoördineerd door Poëziecentrum. Hij is een recente IBW-alumnus en studeerde eerder Kunstwetenschappen in Gent. In zijn vrije tijd is hij coördinator expo van het cultuurmagazine enola.be.

Welk boek ligt er nu op je nachtkastje? Momenteel ben ik halverwege in The Rik Mayall. Better than Hitler - Bigger than Christ. Oftewel de rijkelijk met fictie overgoten autobiografie van Rik Mayall, de Britse comedian die eerder dit jaar overleed en sinds de jaren tachtig mee aan de grondslag lag van zogenaamde ‘anarchistische comedy’ tv-series als The Young Ones en Bottom. De absurde en bijzonder warrige schrijfstijl is allicht voor veel mensen een afknapper, maar voor mezelf als fan van de series is de typische humor en het herkenbare personage geweldig om lezen. Én het is een welkome luchtige afwisseling van de Groote Oorlog romans zoals The Middle Parts of Fortune (F. Manning), All Quiet on the Western Front (E. M. Remarque) en Under Fire (H. Barbusse) die ik de laatste tijd aan het lezen was. Welk boek mag er altijd in je nachtkastje blijven liggen en waarom? Een vreselijk cliché, maar niettemin een boek dat ik sinds mijn tijd op de middelbare schoolbanken kan blijven herlezen: De Steppewolf van Herman Hesse. Ook The Silmarillion (J.R.R. Tolkien) las ik al meermaals. Het feit dat het knap geschreven boeken zijn terzijde, helpt het dat beide bij de eerste boeken waren die me werkelijk enthousiast kregen over lezen. Welk boek ligt er al een tijdje op je te wachten? Vrijwel alle boeken die ik in 2013 van een Boekenfestijn mee naar huis sleurde. De gewoonte meer boeken te kopen dan ik kan lezen, maakt dat bulkaankopen er meestal aan zijn voor de moeite. Een heel aantal werken van Brusselmans liggen zo voorlopig nog ongelezen op mijn boekenplank. Moeder en zoon (Gerard Reve), Godverdomse dagen op een godverdomse bol (Dimitri Verhulst) en een aantal oude scifi’s van onder meer Lovecraft en van Vogt zijn hetzelfde lot beschoren. De flagrantste voorbeelden zijn allicht de verzamelde gedichten van zowel Paul Snoek als Pernath die ik kocht vóór ik ging voortstuderen en nog steeds amper door me werden gelezen. Welk boek ben je begonnen maar onmiddellijk gestopt? Ik ben een hardnekkig lezer. Ik lees regelmatig boeken waar ik op voorhand sceptisch tegenover sta. Aan die boeken begin ik omdat het zogenaamde klassiekers zijn of vrienden er wild van zijn. Uit de laatste vijf jaar kan ik me maar één boek herinneren waarvan ik onmiddellijk aanvoelde dat ik er geen enkele voeling mee zou ontwikkelen: White Noise van Don DeLillo. Die is dan ook meteen weer in de boekenkast van mijn schoonzus (die me er nochtans op voorhand voor had gewaarschuwd) verdwenen. Wat zijn je leesgewoontes? Op de meest typische leesplek –het toilet– na, lees ik vrijwel overal. Je kan me met m’n neus in een liefst tweedehands boek tegenkomen op het openbaar vervoer, op een terrasje, of in bed. Wanneer ik hoognodig moet ontstressen zet ik de grove middelen in en kruip ik weleens met een boek in bad. Zolang het weer het toelaat, lees ik vooral graag buiten en vind je me in het begijnhof van Sint-Amandsberg, de Sint-Pietersabdijtuin of het Zuidpark in Gent. In Antwerpen zet ik me het liefst aan Het Steen met zicht op de Schelde. Dit najaar overwoog ik opnieuw om een e-reader op mijn kerstlijstje te zetten. Ook dit jaar liet ik dat idee uiteindelijk varen. Ik hou ervan door de rekken van de Oxfam boekenwinkel te snuisteren, mijn zondagvoormiddagen door de Ajuinlei te kuieren en suggesties op maat te krijgen van de enthousiaste verkopers, boeken te ruilen tegen die van vrienden… Digitaal lezen is handig voor wie graag te allen tijde zijn hele bibliotheek op zak heeft maar voor iemand die aan boeken ook een belangrijk sociaal aspect toekent, schiet een e-reader hopeloos te kort. Meteen de reden waarom ook voor niet-digitale boeken nog steeds een mooie toekomst is weggelegd!