Eva werkt als docente aan de Bibliotheekschool Gent en vermaakt zich onder het motto ‘informatie organiseren is een kunst’ met sociale media en metadata. In 2010 stond ze aan de wieg van de Vlaamse Bib Web Awards. Eva is al jarenlang actief in de VVBAD. Ze is redactielid van META en de Wegwijzer voor bibliotheken & documentatiecentra.

Na vier jaar hou ik ermee op. Tijd om de fakkel door te geven aan een welgebekte collega. Niet dat ik het niet meer plezierig vind, maar vier jaar volstaan. Voor twaalf columns op zoek gaan naar pointes, een uitdaging. Niet dat er onvoldoende gebeurt in onze sector. Stof genoeg, maar met sommige topics lach je beter niet of ga je liever discreet om. De Processie van Echternach, genaamd ‘E-boeken in de Bib’? No go. Het hele circus rond de beroepskwalificatiedossiers en opleidingen? No go. Je kunt het enfant terrible wel willen uithangen, maar als er een rem op zit, dan lukt dat niet. Bovendien zijn er al andere enfants terribles. Zoek op de blog sfcdt naar Bibnet, LOCUS of VVBAD. Het gaat er giftiger aan toe dan in Bhopal. Iedereen wordt aartslelijk met de grond gelijk gemaakt. Mij vergelijkt hij naar aanleiding van een column — dat is iets anders dan een opiniestuk, meneer sfcdt — met Erdogan, Morsi en de nazi’s. Enough said. Dan liever Occy. Destijds ook niet bepaald mals in zijn memories van een bibliotheekassistent. Of de columns van Maike Somers. Die verschijnen in een ander bibliotheekblad, maar zijn desondanks warm aanbevolen. Bij haar wel meer opinie dan column, meneer sfcdt. Wanneer zal u haar eens met uw gifpijlen beschieten? Eigenlijk wil ik vooral graag de sympathieke zijn, zoals Jan Van Herreweghe — ook een petit enfant terrible — ooit in een lezersreactie opmerkte. Moet je alle remmen losgooien als je columns schrijft? Moet je eerlijk zijn? Spontaan? Innerlijke conflicten niet uit de weg gaan? Eenmaal schrok ik me een hoedje. Toen medecolumniste Margot Collet me — te goeder trouw — op een stukje over prijzen en nominaties aansprak. Had ik te wild om me heen geslagen? Wist u dat ik deze columns gebundeld heb voor een eindwerk ‘Literaire creatie’? Het jurylid vond ze zweven tussen verveling en interesse. Daarmee heeft hij op mijn lange tenen getrapt, maar het is niet de reden dat ik ermee kap, natuurlijk. Op de academie vroeg men om te overdrijven en om rekening te houden met de verwachtingen van de lezer. Maar wat verwacht u precies van de columns in META? Catharsis? Vuilbekkerij? Optimisme? Soberte? Ik hou ermee op. Kan ik mij niet inhouden, dan is er nog Facebook om een bommetje op te gooien. Ik reserveerde alvast een Snapchat-account tegen dat ik iets wil schrijven dat maar tien seconden zichtbaar mag zijn. En dan: alle remmen los.