De situatie is genoegzaam bekend: CD&V en N-VA onderhandelden het regeerakkoord voor het Vlaamse niveau. Op het laatste momentje mocht Open VLD toetreden tot de Vlaamse regering. De partij, die niet nodig is om een meerderheid te vormen en die niet mee aan tafel zat bij de onderhandelingen, mag nu de minister van Cultuur leveren. CD&V en N-VA maakten ook al deel uit van de vorige Vlaamse regering. De interne staatshervorming wordt dan ook onverkort voortgezet. De lokale besturen krijgen meer autonomie, de provincies worden afgeslankt en er komt een nieuw decreet Lokaal Bestuur dat onder meer het Gemeente- en het OCMW-decreet zal vervangen. Dat alles in een context van besparingen waarbij de regeringspartijen streven naar een slanker en efficiënter overheidsapparaat. Met die uitgangspunten voor ogen, lijkt het lot van de provinciale bibliotheeksystemen (PBS) en van het streekgericht bibliotheekbeleid (SBB) bezegeld. Of toch niet helemaal? Want vreemd genoeg vermeldt het regeerakkoord het decreet Lokaal Cultuurbeleid niet als een sectoraal decreet dat aangepast moet worden om de provincies hun persoonsgebonden bevoegdheden te ontnemen. Opmerkelijk, want net in dit decreet werden hals over kop nog wat provinciale bevoegdheden vastgelegd, bv. op vlak van cultureel erfgoed en amateurkunsten. En als de PBS’en en de SBB’s verdwijnen, wie neemt hun taken dan over? Maar er is meer. In de 197 pagina’s van het akkoord komt de term “lokaal cultuurbeleid” maar één keer voor, en wel in een onheilspellend zinnetje. De sectorale subsidies worden opgenomen in het Gemeentefonds. Het geld in dat fonds wordt onder de lokale besturen verdeeld op basis van criteria zoals inwoners, actieve bevolking en schoolgaande jeugd. Het is een ingreep die Schauvliege als minister van Cultuur nog kon tegenhouden, maar waar ze zich nu aan de onderhandelingstafel niet meer tegen heeft willen of kunnen verzetten. De groeivoet van het Gemeentefonds (3,5 procent) zal op die subsidies overigens niet van toepassing zijn. De vraag is nu hoe het dan moet met het decreet Lokaal Cultuurbeleid. De nieuwe logica was immers dat de minister beleidsprioriteiten vastlegt. Als de lokale besturen daarop intekenen, krijgen ze subsidies. Deze logica kan alleen maar blijven werken als de Vlaamse overheid binnen het Gemeentefonds sectorale subsidielijnen vastlegt. Maar waarom dan werken via het fonds? Als de sectorale budgetten gewoon toegevoegd worden aan het fonds, dan wordt het hele verhaal van de beleidsprioriteiten een lege doos. De nieuwe minister van Cultuur verliest zo met een pennentrek de controle over 20 procent van het cultuurbudget. En de kans is groot dat de volgende minister van Cultuur in 2019 niet veel meer te zeggen zal hebben over het lokaal cultuurbeleid. Welkom, minister Gatz, en veel succes met deze nieuwe wending in uw carrière!