Iets meer dan een kwarteeuw geleden hadden zowat alle archivarissen een diep respect voor professoren. De hooggeleerde heren (meestal zijn het heren, met mijn excuus voor de professoren Witte, Deneckere, Van Molle, Meijns, De Schaepdrijver en nog een klein aantal andere dames) werden steeds uitgebreid verwelkomd in de leeszaal, hun brieven kregen speciale aandacht en ze kregen alle mogelijke medewerking, want hun academisch sérieux straalde af op de archivarissen met wie ze omgingen, zo meenden althans veel collega’s. Daar was in normale omstandigheden niets mis mee want heel dikwijls hebben ze door hun onderzoeksprojecten archieven in ruime kring bekendgemaakt en gevaloriseerd. Door hun bemiddeling konden archivarissen ook wel eens belangrijke aanwinsten boeken of bij het beleid meer aandacht krijgen voor archief- en erfgoedzorg. Maar soms liep het ook mis: er zijn voorbeelden van archiefstukken die geleerde professoren mee naar huis mochten nemen en achteraf nooit meer in het archiefdepot terugkeerden. Sommige belangrijke archiefdocumenten zijn zo definitief verloren geraakt, nadat ze voor het laatst bij een hoogleraar zijn gesignaleerd. En in een enkel geval kon een professor zijn eigen waandenkbeelden aan een goedgelovige archivaris/bibliothecaris oplepelen. In 2007 was een bibliothecaris van de Brusselse Koninklijke Bibliotheek, voordien archivaris bij het Algemeen Rijksarchief, er rotsvast van overtuigd dat een stokoude gewezen hoogleraar staatsrecht van de Gentse universiteit ervoor zou zorgen dat het Gruuthusehandschrift aan zijn instelling zou worden overgemaakt. Dezelfde hoogleraar heeft dezelfde goedgelovige bibliothecaris op de mouw gespeld dat hij het beroemde paneel van de Rechtvaardige Rechters kon terugvinden. Het resultaat kent iedereen ondertussen: onze collega oogstte eerst verbazing, en vervolgens ging hij met het hele verhaal de mist in. Professoren en andere geleerde academici hebben zeker recht op respect. Hun vragen en suggesties verdienen dikwijls speciale aandacht. Idolate bewondering voor gelijk wie kan echter leiden tot ernstige bewustzijnsvernauwing en verminderd oordeelsvermogen. De kater achteraf is nog niets, vergeleken met de onherstelbare reputatieschade.