Stille weldoeners zijn er altijd geweest, maar zouden ze ook wel willen doen voor hun door besparingen getroffen bibliotheek? Steenrijke bejaarden die een rigoureuze fooi achterlaten op de krantenleestafel. Vijftigers die hun pas ontvangen erfenis liever uitdelen aan de medewerkers van de bib dan aan hun kinderen. Puissante tweeverdieners die geld-enveloppen tussen de boeken verbergen. Een actiegroep van leesgrage pubers die ‘s nachts overal te lande eurobiljetten in terugbrengbussen deponeert. Onmogelijk dat de gebruiker zijn kapitaal met de arme bibliotheek wil delen. Hij gaat juist naar de bib, omdat hij geen frank wenst uit te geven. Oude boeken doneren, dat wel, maar grote sommen geld overmaken? Toch komt er op een dag misschien een mecenas langs die een cheque uitschrijft. Een captain of industry, katholiek of bikkelharde ‘Wolf of Wall Street’. Wie weet wie zich allemaal het lot van de bibliotheken aantrekt. Wie weet wie zomaar de ontoereikende aankoopbudgetten zal komen aanvullen. Rijkaards genoeg bij wie het geweten knaagt, omdat ze in een ver verleden net iets te veel bladzijden uit boeken hebben gescheurd. Op een dag schenken zij hun hele hebben en houden weg. Aan de bibliotheek! Een fortuin zo groot dat zelfs Rem Koolhaas het nieuwe gebouw wil komen ontwerpen. In de toekomst laten topmanagers hun excessieve opzegvergoedingen niet zomaar meer vallen. Ze storten hun vertrekpremie integraal door. Naar de plaatselijke bibliotheek! In ruil mag zo’n man op zijn minst een weekje als vrijwilliger meedraaien. Hij moet toch kunnen ervaren hoe nodig zijn centen zijn. Liefst onder het toeziend oog van een VTM-cameraploeg. Wie weet welke miljonairs het zich allemaal persoonlijk aantrekken dat het met de bibliotheken bergafwaarts gaat. Zal het ooit zover komen: de openbare bibliotheek als charitatieve instelling waaraan men zijn vermogen weggeeft? Krijgt deze sector weldra ook een crowdfundingplatform, druk bezocht door champagne slempende burgers? Besparingen zijn één ding, maar daarom beginnen geloven in met gouden kettingen omsnoerde weldoeners? De openbare bibliotheken zijn vooralsnog niet het voorwerp van mecenaat. Niets belet hen verder te dromen van de altruïstische prins in de witte Porsche.