Gerd De Coster is archivaris bij het SOMA (Studie- en Documentatiecentrum Oorlog en Hedendaagse Maatschappij). In zijn vrije tijd leest hij Duitstalige fictie en boeken over mens en maatschappij. Om enig tegengewicht te bieden aan het in hoofdzaak zittende beroepsleven wordt er al eens gedanst of een stevige (berg) wandeling gemaakt.

Hoe en waar luister je naar muziek? Muziek beluisteren doe ik via radio, internet of cd-speler, maar muziek is niet constant aanwezig. Ik bezit ook geen iPod of mp3-speler. Muziek wordt dus vooral ‘geconsumeerd’ op het werk, thuis tijdens de vaat en shakend in de living of op de dansvloer. Nieuwe muziek ontdek ik grotendeels via de openbare bibliotheek en sinds kort ook via mijn dochters. De soundtrack van bioscoopfilms levert ook wel nieuwe inspiratie op. Naar welk genre gaat je voorkeur uit? Een echte voorkeur heb ik niet, al zijn er natuurlijk wel muziekstijlen die me meer liggen dan andere. Zo ben ik geen groot jazzliefhebber. Belangrijker dan het genre is of het stuk of nummer iets met me doet. Door verrassende, bevreemdende of speelse elementen bijvoorbeeld. Denk maar aan de hedendaagse klassieke muziek van John Cage, I Fink U Freeky van Die Antwoord of de taalvirtuositeit van Pieter Embrechts. Geraakt word ik vooral door muziek met een melancholische inslag, zoals het prachtige Oblivion van Astor Piazzola. Ik luister regelmatig naar Oost-Europese muziek, waarin melancholie vaak een vast ingrediënt is. Het kan dan gaan om zigeunermuziek uit de Balkan of om een klassiek stuk zoals het tweede strijkkwartet van Janáček. Voor mij heeft muziek echter altijd vooral betekenis gehad in de mate dat ze aanzet tot beweging, tot dans. In dat opzicht is dansbaarheid een veel belangrijker aspect dan de kwaliteit of het al dan niet graag horen van het nummer. Ook hier weer mogen het uiteenlopende genres zijn: van funk, soul en disco over dubstep en balkan beats tot Oosterse, Latijnse en Afrikaanse ritmes. Heb je een favoriete groep? Het antwoord luidt kort en bondig: neen. Wat is je favoriete album aller tijden? Een moeilijke vraag. Laat ik me beperken tot klassieke muziek. Drie cd’s raak ik nooit beu gehoord: het derde, zevende en achtste strijkkwartet van Sjostakovitsj uitgevoerd door het Hagen Quartett, de Emerson Encores van het Emerson String Quartett en de strijkkwartetten van Ravel, Debussy en Fauré door het Franse strijkkwartet Quatuor Ebène. Blijkbaar heb ik dan toch een favoriet muziekgenre. Geen album, maar hier toch absoluut een vermelding waard: Sultans of Swing. Dat nummer katapulteert me nog steeds elke keer opnieuw van bij de eerste noten naar het einde van de jaren zeventig. Heb je een ‘guilty pleasure’? Een ‘foute’ plaat waar je stiekem wel eens naar luistert. Er zit ongetwijfeld een heleboel zogenaamd foute muziek bij de nummers waar ik graag op dans. En voor zover Duits(talig)e muziek nog als fout beschouwd wordt, ik durf al wel eens te luisteren naar onder andere groepen als Dunkelbunt of 17 Hippies. Wat was het eerste plaatje dat je ooit kocht? Voor zover ik me kan herinneren, heb ik mijn eerste single gekregen. Het ging om If I Had Words van Scott Fitzgerald en Yvonne Keeley. De eerste klassieke cd die ik zelf gekocht heb, was La Symphonie Fantastique van Berlioz. Welke artiest zou je willen aanraden aan de META-lezers? Iva Bittova. Bittova is een virtuoze Tsjechische zangeres en violiste. Ze componeert haar nummers zelf en laat zich daarbij vaak inspireren door de Oost- Europese volksmuziek. Haar muziek heeft een geheel eigen stijl en laat zich niet onder één noemer vangen. Live is het allemaal nog een stuk indrukwekkender.