Peter Rogiest werkt in de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience in Antwerpen. Hij leest graag sciencefiction en horror, boeken over folklore, sprookjes, monsters en mythologie, boeken over boeken en bibliotheken, over Latijns-Amerika en zo veel meer.

Welk boek ligt er nu op je nachtkastje? Ik lees momenteel Company of liars: a novel of the plague (2008) van Karen Maitland. Het speelt zich af in Engeland in 1348. De pest is gearriveerd en rukt op door het land. Een groep mensen probeert ervoor te vluchten. Maar belangrijker is de mix van figuren in die groep en het feit dat iedereen geheimen met zich meedraagt en in minder of meerdere mate leugens verkoopt over zijn werkelijke drijfveren. Goed geschreven en ik kan écht niet raden waar de plot op afstevent, wat het lezen nog boeiender maakt. Tussendoor lees ik in The horror anthology of horror anthologies (2011) van DF (sic) Lewis, een bundel horrorverhalen waarin een belangrijke rol is weggelegd voor ... horrorverhalenbundels als aandrijfmotor van de plot (lekker meta!). Wat zijn je leesgewoontes? Hoe en waar lees je? Ik lees 's avonds op de trein — rustig na de spits. Thuis lees ik in de zetel, benen over de leuning, vaak op zondagnamiddag. Ik moet minstens één à twee uur per dag kunnen lezen, het geeft me energie. Welk boek mag er altijd in je nachtkastje blijven liggen? Elk boek met spookverhalen van M.R. James, wegens de stijl. Het verhaal Rashomon (1915) van Ryunosuke Akutagawa: de waarheid bestaat niet. En schrijvers als Arthur Machen, William Hope Hodgson, H.P. Lovecraft en Clark Ashton Smith als zondig übergenot. Welk boek ligt er al een tijdje op je te wachten? Veel. Ik ben een verstokte verzamelaar. Ik kan moeilijk kiezen en zou alles tegelijk willen lezen. Een losse greep: The stress of her regard (1989) van Tim Powers, Phantasmagoria: spirit visions, metaphors, and media into the twenty-first century (2006) van Marina Warner, en The anatomy of Puck: an examination of fairy beliefs among Shakespeare's contemporaries and successors (1959) van Katherine M. Briggs. Welk boek ben je begonnen maar onmiddellijk gestopt? The Alienist (1994), een misdaadroman van Caleb Carr met als decor het 19e-eeuwse New York, was een rampzalige ervaring. De schrijfstijl en de manier waarop het verhaal zich ontvouwde staken me na enkele tientallen pagina’s grondig tegen. Het is één van de weinige boeken dat ik naar De Slegte heb gedaan.