Het werkstuk dat we voor dit nummer planden, verschijnt niet. De betrokkenen vonden het te fragmentair, te weinig informatief. Het was geen volledige analyse, citaten werden onvoldoende gekaderd. Publiceren zou de sector dieper het moeras in leiden. Mijn interpretatie: het was te journalistiek, te veel ‘het leven zoals het is’. Een volledige analyse van een complex probleem in vijf pagina’s, is ook een onmogelijke opdracht.
Nochtans is de problematiek voldoende bekend. Mijn analyse, voor zover dat kan in een editoriaal:
Lokale bibliotheken, zelfs zij die bewust aansloten, zijn dikwijls niet tevreden met de dienstverlening van de provinciale bibliotheeksystemen. Een vervuilde catalogus is daarbij niet noodzakelijk het belangrijkste argument.
Bibnet werkt mooie projecten uit, maar wekt frustratie op het veld omdat die niet toegankelijk zijn voor iedereen. Bovendien is het niet duidelijk waar al die projecten naartoe leiden. Dat verhaal hebben de lokale bibliotheken nochtans nodig om draagvlak te creëren bij hun eigen bestuur.
De lokale bibliotheek houdt nog te veel vast aan oude manieren van werken. Maar ze beschikt ook niet over hefbomen om invloed uit te oefenen op het bovenlokale beleid.
Er zijn natuurlijk tal van complicerende factoren, maar dit is wel de kern waar het om draait.
De discussie zal dus voort gevoerd worden in besloten vergaderingen, in de wandelgangen van studiedagen en congressen, in gesprekken tussendoor. De argumenten zullen emotioneel blijven, fragmentair, weinig gekaderd. Ze zullen zelden hard gemaakt worden. Mijn interpretatie: We blijven nog even aanmodderen in het moeras. Mooi materiaal voor ‘Het leven zoals het is’.
We staan op een kantelmoment. De voorbije jaren is er hard gewerkt aan een huis waarin de lokale bib, provincies en VGC en de Vlaamse overheid, elk hun plaats hebben. Als we willen dat het huis recht blijft staan als er een storm opsteekt, moeten we wel wat zwakke plekken in de constructie aanpakken. Nu.
Want ondertussen is Dexia gered en we weten allemaal wie de prijs daarvoor zal betalen. Wie onlangs nog sprak met bibliothecarissen uit Nederland, weet wat de term ‘existentiële crisis’ inhoudt. Er is niet veel nodig om een sterke sector — want dat zijn de openbare bibliotheken in Vlaanderen — onderuit te halen. Laten we dat gebeuren?