De Belgische auteurswet uit 1994, aangepast in 1995, maakt het archieven, musea, bibliotheken en andere bewaarinstellingen bijzonder moeilijk om onder meer klank- en beeldarchieven waarvan zij niet alle rechten verworven hebben, naar behoren te beheren, zowel voor wat de bewaring als de beschikbaarstelling betreft. De Richtlijn 2001/29/EG van het Europees Parlement en de Raad van 22 mei 2001 betreffende de harmonisatie van bepaalde aspecten van het auteursrecht en de naburige rechten in de informatiemaatschappij biedt reële kansen om aan de verzuchtingen van de bewarende instellingen tegemoet te komen, maar laat de verschillende lidstaten vrij om de voorgestelde beperkingen op het auteursrecht al dan niet om te zetten in nationale wetgeving. Vanuit het standpunt van de bewaarinstellingen, en ieder die overtuigd is van de onvervangbare, niet in klinkende munt uit te drukken waarde van het culturele erfgoed, zou het in elk geval zeer betreurenswaardig zijn als men in België alles bij het oude zou laten of een al te minimalistische aanpassing zou doorvoeren.