De Universiteitsbibliotheek van Amsterdam omvat een hele reeks bijzondere collecties. Ook het Stripdocumentatiecentrum Nederland vindt er onderdak. De beide afdelingen staan op het programma.
website

Verslag van Bruno Vermeeren 

De bijzondere collecties van de Universiteit Amsterdam worden bewaard aan de Oude Turfmarkt. Jos Biemans, conservator handschriften en hoogleraar schrift en boek leidde ons rond door de gebouwen: aan de ene kant een nieuwbouw achter een negentiende-eeuwse gevel, aan de andere een beschermd monument met een voorhuis en een achterhuis. Het inmiddels overdekte straatje tussen voor- en achterhuis loopt door tot de trapzaal achter de nieuwbouw.

Op de eerste verdieping in dat nieuwe deel bevindt zich de de la fontaine-Verweyzaal, de studiezaal voor handschriften, oude drukken en kostbare werken. Hier is duidelijk zichtbaar dat de nieuwbouw als een doos achter de oude voorgevel geplaatst is. Via een bruggetje bereiken we het magazijn met enkele studieplekken in het oude gebouw. Zowel hier als in de nieuwbouw dringt opvallend weinig straatlawaai door. In het achterhuis geeft een gang – met tijdschriften en werkplekken – toegang tot een viertal stijlkamers, zowel de Bibliotheca Rosenthaliana met de collectie judaïca, als de kamer gewijd aan de boekgeschiedenis. De inrichting is meestal op maat gemaakt en incorporeert, waar nodig, de oude fichebakken. Nog niet de hele catalogus is immers digitaal beschikbaar. Door de vensters zien we de kinderen uit de universiteitskribbe schijnbaar geluidloos spelen op hun binnenplaatsje.

Op de tweede verdieping, boven de de la Fontaine Verweyzaal, bevindt zich de kaartenkamer, vlakbij bevindt het magazijn waar de vaak kostbare stukken in de beste omstandigheden bewaard worden. Een zeventiende-eeuwse pronkkast bevat een facsimile van een Blaeu-atlas. Er tegenover staat een A0-fotokopieerapparaat annex printer. Jos Biemans vertelt dat de verhuis naar de nieuwe locatie een ideale gelegenheid was om te zorgen voor een betere verpakking van de collectie. Op die manier kon ook de kost van de verhuis worden gedrukt. Goed verpakte materialen kunnen immers veel gemakkelijker verplaatst worden. Uiteraard bepaald het materiaal hoe het wordt bewaard. De conservator toont ons onder meer een digitaal boekmeetapparaat. Op basis van de gegevens van dit toestel kunnen dozen op maat gemaakt worden.

De rondleiding eindigt opnieuw op de eerste verdieping. In één van de stijlkamers heeft Jos van Waterschoot enkele topstukken van het Stripdocumentatiecentrum Nederland voor ons uitgestald. Het centrum verzamelt documenten over de geschiedenis van de Nederlandse strip. Buitenlandse strips die een invloed hadden op het beeldverhaal in Nederland, vinden ook een plaatsje in de collectie die ruim 10.000 albums telt, waarvan 70% beschreven is. Van Waterschoot toonde onder meer de collectie Dick Briel. Briel publiceerde maar vier albums van Professor Palmboom, maar het SDCN heeft er alles van: originele tekeningen, scenario’s, albums en contracten, enz.

Omwille van tijdsgebrek moeten we een bezoekje aan het Allard Pierson Museum aan ons voorbij laten gaan.

Bruno Vermeeren, VVBAD